Kaldera Dōzen i makihata
Makihata to tradycyjna metoda uprawy roli, która była praktykowana do ok. 1970 r. Kamienne mury wzniesione na pastwiskach służyły jako ogrodzenia oddzielające poszczególne połacie ziemi.
Metodę makihata wymyślono na Oki, by jak najwydajniej wykorzystać ograniczone tereny nizinne oraz ubogą glebę wysp. Poniżej wymienione są niektóre z cech charakterystycznych dla tej metody.
- hodowla krów i koni jako siły roboczej i wypasanie ich na polach w celu przywrócenia żyzności gleby.
- uprawa roślin strączkowych w celu zwiększenia żyzności gleby (bakterie korzeniowe produkują substancje odżywcze) i produkcji żywności przetworzonej.
- uprawa włośnicy ber (gatunku zboża uprawianego głównie w Azji) i prosa japońskiego jako zapasów żywności. Rośliny te są mrozoodporne i możliwe do uprawy nawet przy niesprzyjających warunkach pogodowych.
- uprawa jęczmienia i pszenicy jako podstawowego pożywienia.
Podział wyznaczonego obszaru ziemi na pola i połączenie powyższych kroków w system rotacyjny pozwala na nieprzerwaną produkcję tych samych plonów każdego roku, nie wyjaławiając tym samym gleby.
Płodozmian czteropolowy występował także w Europie, ale pod nieco inną postacią niż ten używany na Oki. Kamienne mury wykorzystywane w tej metodzie pokazują też jak blisko dawni mieszkańcy byli związani z tutejszą ziemią.