IC 4389
aus Wikipedia, der freien Enzyklopädie
Zur Navigation springen
Zur Suche springen
Galaxie IC 4389 | ||
---|---|---|
{{{Kartentext}}} | ||
Sternbild | Zentaur | |
Position Äquinoktium: J2000.0, Epoche: J2000.0 | ||
Rektaszension | 14h 16m 46,2s [1] | |
Deklination | −40° 33′ 09′′ [1] | |
Erscheinungsbild | ||
Morphologischer Typ | SBbc[1] | |
Helligkeit (visuell) | 14,4 mag[2] | |
Helligkeit (B-Band) | 15,1 mag[2] | |
Winkelausdehnung | 0,9′ ×ばつ 0,7′[2] | |
Positionswinkel | 93°[2] | |
Inklination | ° | |
Flächenhelligkeit | 13,7 mag/arcmin2[2] | |
Physikalische Daten | ||
Zugehörigkeit | ||
Rotverschiebung | 0,034894 ±0,000150[1] | |
Radialgeschwindigkeit | 10461 ±45 km/s[1] | |
Hubbledistanz H0 = 73 km/(s • Mpc) |
(462 ± 32) · 106 Lj (141,5 ± 9,9) Mpc [1] | |
Absolute Helligkeit | mag | |
Masse | M☉ | |
Durchmesser | Lj | |
Metallizität [Fe/H] | ||
Geschichte | ||
Entdeckung | Royal Frost | |
Entdeckungsdatum | 14. Mai 1904 | |
Katalogbezeichnungen | ||
IC 4389 • PGC 51000 • ESO 326-016 • 2MASX J14164523-4033129 • |
IC 4389 ist eine Balken-Spiralgalaxie vom Hubble-Typ SBbc im Sternbild Zentaur am Südsternhimmel, welche etwa 462 Millionen Lichtjahre von der Milchstraße entfernt ist.
Das Objekt wurde am 14. Mai 1904 von Royal Harwood Frost entdeckt.[3]