IC 1250
aus Wikipedia, der freien Enzyklopädie
Zur Navigation springen
Zur Suche springen
Galaxie IC 1250 | ||
---|---|---|
{{{Kartentext}}} | ||
Sternbild | Drache | |
Position Äquinoktium: J2000.0, Epoche: J2000.0 | ||
Rektaszension | 17h 14m 29,2s [1] | |
Deklination | +57° 25′ 00′′ [1] | |
Erscheinungsbild | ||
Morphologischer Typ | S?[1] [2] | |
Helligkeit (visuell) | 15,2 mag[2] | |
Helligkeit (B-Band) | 16,0 mag[2] | |
Winkelausdehnung | 0,40' ×ばつ 0,2'[2] | |
Positionswinkel | 60°[2] | |
Inklination | ° | |
Flächenhelligkeit | 12,3 mag/arcmin2[2] | |
Physikalische Daten | ||
Zugehörigkeit | [1] | |
Rotverschiebung | 0.028183 ± 0.000063[1] | |
Radialgeschwindigkeit | (8449 ± 19) km/s[1] | |
Hubbledistanz H0 = 73 km/(s • Mpc) |
(386 ± 27) · 106 Lj (118,4 ± 8,3) Mpc [1] | |
Absolute Helligkeit | mag | |
Masse | M☉ | |
Durchmesser | Lj | |
Metallizität [Fe/H] | ||
Geschichte | ||
Entdeckung | Lewis Swift | |
Entdeckungsdatum | 23. Juni 1890 | |
Katalogbezeichnungen | ||
IC 1250 • PGC 2565010 • 2MASX J17142919+5724597 • |
IC 1250 ist eine Galaxie vom Hubble-Typ S? im Sternbild Drache am Nordsternhimmel. Sie ist rund 386 Millionen Lichtjahre von der Milchstraße entfernt.
Das Objekt wurde am 23. Juni 1890 von Lewis Swift entdeckt.[3]