ประเทศสเปณ

ประเทศสเปณ คือประเทศที่มีประวัติความเป็นมาตั้งแต่ปลายยุคกลาง เป็นหนึ่งในประเทศหมาอํานาจในสมัยล่าอาณานิเกรียน โดยมีพื้นที่เป็นจํานวนมาก แต่ภายหลังได้เสียไปจากการประกาศเอกราชของอาณานิเกรียน และได้เสียไปให้อมาริเกย์อีก จึงไม่เหลือความเป็นมหาอํานาจแล้ว

ประวัติศาสตร์[แก้ไข ]

ประเทศสเปณมีประวัติความเป็นมาที่ยาวนานมาก จนขี้เกียจเขียน ไว้ไปอ่านในประวัติศาสตร์สเปณก็แล้วกัน

ก่อนการสถาปนาประเทศ[แก้ไข ]

เป็นที่อยู่ของชาวฮิสปาเนียที่ติดต่อค้าขายกับกรี๊ดโบราณ ภายหลังตกอยู่ใต้อํานาจของจักรวรรดิโรมังงะ จึงไม่ป่าเถื่อนอีกต่อไป ต่อมาตกอยู่ใต้อํานาจของพวกโกธิค และอาณาจักรของพวกนั้นก็ถูกพวกอาหลับตีแตก สเปณกลายเป็นมุสลิ้ม แต่ก็ปรากฏว่ามีอาณาจักรของชาวคริสต์อยู่ทางเหนือที่ชื่อว่าอาณาจักรลีออน ได้ตีพวกมุสลิ้มถอยร่นลงมาเรื่อยๆ ภายหลังแตกออกมาเป็นอาณาจักรคาสตีล อรากอน นาวาร์ และโปรตูดเกด สองอาณาจักรแรกได้ร่วมกันตีอาณาจักรของพวกมุสลิ้มจนแตกพ่าย กษัตริย์และพระราชินีของทั้งสองอาณาจักรก็อภิเษกสมรสกันและร่วมกันก่อตั้งประเทศสเปณขึ้น

สมัยล่าอาณานิเกรียน[แก้ไข ]

สเปณส่งคิดโตเฟ้อ โคลัมบัสไปยังเอเชยโดยออกไปทางตะวันตก ได้พบกับทวีปอเมริกร๊วกโดยบังเอิญ และบังเอิญจริงๆที่ไปพบกับชาวพื้นเมืองอเมริกร๊วกผ่านมาแถวนั้นพอดี ด้วยความที่อยากได้ดินแดนนั้นมา เขาก็เลยจับขี้ หมามายัดปากพวกนั้นจนตาย แล้วฆ่าทิ้งซะ แล้วเอาหัวของชาวอเมริกร๊วกไปเสียบประจาน และเขียนป้ายไว้ด้วยว่านี่คือถิ่นของสเปณ ห้ามชาติอื่นเข้ามายึดครองไม่งั้นจะเจออย่างนี้ แล้วเขาและนักสํารวจรุ่นต่อๆมาเลยได้เข้ายึดพื้นที่แถบนั้นเป็นอาณานิเกรียน ต่อมาเฟ้อดินั่น มากจนเล่นได้เดินเรือรอบโลก แต่ถูกชาวฟิลิปปินส์ฆ่าไปกิน ลูกเรือได้นําเรือกลับมาจนถึงสเปณ ในสมัยพระเจ้ารถหายที่หนึ่ง ที่เป็นจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิโรมังงะอันไม่ศักดิ์สิทธิ์ด้วย ได้ปกครองหอนแลนด์ สเปณ ยันละเมอและอิตาขี้ทางตอนใต้ แต่ไอ้หลังสุดนี่ไม่มั่นคงเพราะว่าคนที่นั่นมักจะด่าชาวสเปณว่าไอ้บ้าอยู่บ่อยๆ เลยทนไม่ไหว ก็เลยต้องทําสงครามอยู่เรื่อยๆจนหมดตัวจึงสละราชสมบัติ บร๊ะเจ้าฟิลิปที่สองครองราชย์ต่อมาในสเปณ ได้รับหอนแลนด์มาด้วย และรวมโปรตูดเกดเข้ากับสเปณ แต่หอนแลนด์ก่อการปฏิวัติ โดยอังเกรียนช่วยเหลือ บร๊ะองค์จึงส่งกองเรืออาร์มาดาไปตีอังเกรียนแต่ถูกเผาเสียวอดวายราวกับโจโฉแตกทัพเรือ คราวนั้นสเปณแทบจะหมดความเป็นหมาอํานาจไปเลย หลังสมัยของฟิลิปที่สอง โปรตูดเกดก็แยกตัวออกทั้งยังถูกโจมตีโดยเศษฝรั่งในช่วงสงครามสามสิบปี ตอนหลังราชวงศ์บูร์บองได้เป็นกษัตริย์บ้างก็เกิดสงครามสืบราชบัลลังก์สเปณ เสียยิบรอลต้าให้อังเกรียน ต่อมาอาณานิคมในอเมริกร๊วกก็ตั้งตัวเป็นอิสระจนหมด แล้วต่อมาก็เสียอาณานิเกรียนให้สหรัฐอมาริเกย์อีก ทําให้การล่าอาณานิคมของสเปณต้องจบสิ้นลง

ในช่วงบริสต์ศตวรรษที่ 190-200[แก้ไข ]

มีความวุ่นวายเกิดขึ้นในสมัยของบร๊ะเจ้าเฟอร์ดินานด์ที่ 7 คือประชาชนที่ได้รับอิทธิพลจากการปฏิวัติในเศษฝรั่งและนโปเลียนอยากได้เสรีภาพมากขึ้น จึงก่อการปฏิวัติ แต่ถูกบร๊ะเจ้าถุยของเศษฝรั่งยกทัพมาปราบ การปฏิวัติจึงล้ม ต่อมาก็เกิดการปฏิวัติอีก โดยเอาบร๊ะเจ้าอะมาเดโอ้มาปกครองแทน แต่อยู่ได้ไม่นานก็ออกไปเพราะควบคุมประเทศไม่ได้ สเปณจึงเป็นสาธารณรัฐ แต่การปกครองไม่ค่อยมีเสถียรภาพ จึงให้กษัตริย์ในราชวงศ์บูร์บองมาครองราชย์ คือบร๊ะเจ้าอัลฟองโซที่ 12 และอัลฟองโซที่ 13 ในสมัยของบร๊ะเจ้าอัลฟองโซที่ 13 ก็เกิดการปฏิวัติอีกรอบเป็นสาธารณรัฐ แต่การปกครองล้มเหลว ฟรังโกจึงก่อกบฏและยึดอํานาจ

เผด็จเกรียนฟรังโก[แก้ไข ]

จอมผงฟรานซิสโก ฟรังโก ได้พยายามยึดอํานาจจากรัฐบวม เพราะเห็นว่ามีการบริหารงานที่ห่วยแตกยิ่งนัก เลยรับลัทธิฟาสซิสต์มาจากอิตาขี้ แต่โจเสียบ สตาเลี่ยนให้ความช่วยเหลือฝ่ายรัฐบวม จึงเอาชนะยากขึ้น แต่ฟรังโกที่เป็นสานุศิษฐ์ของฟาสซิสต์ก็ได้รับความช่วยเหลือจากอเด้า ซิสเลอร์กับเบนิตุ๊ด มุดโสเภณี สุดท้ายฟรังโกรบชนะจึงยึดอํานาจได้สําเร็จ แต่แป็นกลางตลอดสงครามโลกครั้งที่สอง เพราะประเทศยังไม่ฟื้นตัวจากสงครามกลางเมือง เป็นผลทําให้ฟรังโกไม่พบจุดจบแบบซิสเลอร์และมุดโสเภณี ฟรังโกปกครองประเทศอย่างสงบสุขสืบต่อมา วันหนึ่ง ท่านคิดได้ว่าควรจะให้มีกษัตริย์อีก จึงตั้งเจ้าชายในราชวงศ์บูร์บองเป็นรัชทายาท เมื่อฟรังโกป่วยตาย เจ้าชายคนดังกล่าวขึ้นเป็นกษัตริย์ฮวนคาร์โลส

ปัจจุบัน[แก้ไข ]

สเปณเหลือดินแดนนอกแผ่นดินใหญ่เพียงแต่หมู่เกาะขันหนาวเรียดและบักเหลีนวเท่านั้น ผู้ปกครองในปัจจุบันคือพระเจ้าเฟลี่เป้ และนายีรัฐมนตร๊กคนปัจจุบันคือเปเด ส้นเช็ด

การเมียการปกครอง[แก้ไข ]

ปกครองแบบรัฐสบวม ไม่ได้ใช้ระบบฟาสซิสต์หรือเผด็จการท่านผู้นั้นแล้ว เพราะมันได้หมดไปตั้งแต่เมื่อฟรังโกตาย มีความเป็นประชาธิปไตยพอสมควร แต่ไม่เสียๆแบบของประเทศเทย และไม่ได้มีนายกเผด็จเกรียนแบบของประเทศเขมียว

เขตการปกครอง[แก้ไข ]

Autonomous Region of Spain.png

ประเทศเพื่อนบ้าน[แก้ไข ]

สเปณมีประเทศเพื่อนบ้านอยู่ 4 ประเทศดังนี้

• สหราชอนาจาร (ติดต่อทางใต้เพราะช่องแคบเก็บรอต้าวเป็นของอังเกรียน)
• ประเทศเศษฝรั่ง
• ประเทศโปรตูดเกด
• ประเทศอันดอร์รา

เศรษฐกิจ[แก้ไข ]

รายได้หลัก[แก้ไข ]

สเปณมีรายได้หลักมาจากการท่องเที่ยวหน้าเทศกาลที่มีประเภณีเกี่ยวกับวัวกระทิง นอกจากนี้ ยังขายสินค้าอุตสหกรรม ไม่ว่าจะเป็นรถยนต์ อาวุธ และอื่นๆอีกมากมาย ทั้งนี้ ยังขายสินค้าเกษตรจํานวนมากด้วย หลักๆคือมะเขือเทศ อย่างไรก็ตาม คนเทยยังไม่รู้จังสินค้าสเปณมากเพียงพอ เพราะว่ามันชอบไปขายให้ประเทศอิตาขี้ซะเยอะ

การค้าและการลงทุน[แก้ไข ]

สเปณเป็นประเทศพัฒนาแล้วไม่ต้องการการลงทุน ชาวสเปณมักไปลงทุนในแถบทวีปแอฟริกวน สินค้าสเปณขายดีในยูหลบและอมาริเกย์ แต่ไม่เป็นที่รู้จักเท่าที่ควรของชาวเทย แต่รู้จักกันดีในหมู่ชาวอิตาขี้

การสื่อสารและการคมนาคม[แก้ไข ]

บอกได้คําเดียวเลยว่าดีกว่าของแถวๆนี้อยู่มากมายนัก

สังคม[แก้ไข ]

บุคคล(削除) ไม่ (削除ここまで)สําคัญ[แก้ไข ]

หลักๆก็จะมี

• ดาบิด ปี้ย่า
• กาเลด ปูโย๊ว
• เซอกิโอ๊ะ ลาโม๊ด
• เชฐ ฟ้าเบกาด
• เฟอนันโด้ ตอแหล
• อันเดี๊ยด อีเงี๊ยดต้า
• ลาวฟาเอ๊ว หน้าดักดาน

ง่ะ! ชักจะเอากันใหญ่แล้วนะเธอว์เนี่ย

ชนชาติและภาษา[แก้ไข ]

เป็นชาวสเปณแทบทั้งนั้น บางส่วนเป็นชาวมัวร์ เศษฝรั่ง และอิตาขี้ ส่วนภาษานั้นก็ภาษาสเปณอีกนั้นแหละ มีภาษาอื่นบ้างวประปราย เป็นภาษาที่พูดกันมาเป็นเวลาช้านานมากแล้ว ยากที่จะไปเปลี่ยนภาษาของพวกเขาได้ หรือว่าจะเถียง อาชีพพิเศษของพวกเขาคือขายผักต่างๆหลักๆคือมะเขือเทศ และ ทําดอกไม้ประดิษฐ์ เลี้ยงวัวส่งออก ปลูกมะเขือเทศจงวายซะเหอะมึงขาย

ศิลปะและวัฒนธรรม[แก้ไข ]

ผีมือช่างชาวสเปณก็ไม่แพ้ใคร ไปดูตามโบสถ์วิหารในสเปณก็ได้ งามๆทั้งนั้น ส่วนวัฒนธรรมนั้น ก็มีประเพณีการวิ่งวัวกระทิง วิ่งทีนึงก็มีคนโดนขวิดไปแยะ แล้วยังมีการสู้วัวกระทิงอีก เอาผ้าแดงมาล่อวัวกระทิงอย่างนั้นน่ะ คนเทยถ้าเห็นก็จะบอกว่าหวาดเสียวแทน

การศึกษา[แก้ไข ]

มีมาตรฐานที่สูง เน้นการคิดวิเคราะห์ แต่บางครั้งการคิดวิเคราะห์ก็หนักสมอง จึงเป็นเรื่องปกติที่มีชั่วโมง"นอนกลางวัน"รวมอยู่ด้วย

อาหารและเครื่องดื่นยอดฮิต[แก้ไข ]

• มะเขือเทศ
• น้ําของ(削除) หลอกวีนน่อ ว๊ากกร๊าก (削除ここまで)ข้อมูลปกปิด

กีฬา[แก้ไข ]

ชอบกัฬาเกี่ยวกับวัวกระทิง แต่รัฐบวมก็ส่งเสริมกีฬาอย่างอื่นด้วย ซึ่งที่ได้รับความนิยมก็เป็นพวกฟุตบอล มวย เทนนิส ทีมฟุตบอลที่มีชื่อเสียงก็เช่นดริลม้าดีดและบาร์เกย์โล้ดน่า นอกจากนี้ ในสงครามชิงถ้วยฟุตบอลโลก 2010 กองทัพกระเทยดุแห่งสเปณก็สามารถคว้าชัยเหนือ กองทัพกังหัน และอินทรีเด็ก ทําให้สเปณกลายเป็นมหาอํานาจใต้การนําของรัฐบวมกระเทยดุ โดยว่ากันว่าในชัยชนะครั้งนี้ ได้รับการสนับสนุนจาก หมึกพอล ทําให้มันได้ถูกอัญเชิญขึ้นไปประดับในธงชาติสเปณในที่สุด(ดูรูปด้านบนสุด) และนอกจากนั้น สเปณก็เคยเป็นเจ้าภาพสงครามชิงถ้วยฟุตบอลโลก 1982 และกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 1992 อีกด้วย

และนอกจากกีฬาที่กล่าวมาข้างต้นแล้ว เวลาว่างๆ ชาวสเปณจะเล่นกีฬาในร่มด้วย และปกติมักจะเล่นกีฬาชนิดนี้กับคนอิตาขี้มากกว่าคนสเปณด้วยกัน(คล้ายๆประเทศสเวนดีทีจะเอากับคนฟินแลนด์มากกว่าคนสเวนดีด้วยกัน)

ความขัดแย้งภายในและภายนอกประเทศ[แก้ไข ]

ด้านการกีฬา[แก้ไข ]

มีเกิดขึ้นบ่อยครั้งในวงการฟุตบอล เมื่อ ดริลม้าดีด(ตัวแทนจากม้าดีด) แข่งกับ บาร์เกย์โล้ดน่า(ตัวแทนจากตายคาร้านเนี่ย) เปรียบได้เหมือนกับศึกสงครามช่วงชิงจอกศักดิ์สิทธิ์ระหว่างสองแคว้นนี้ นักฟุตบอลฝ่ายที่ชนะ จะได้รับการยกย่องจากประชาชนในแคว้นของตนเองราวกับเป็นวีรบุรุษสงคราม

ด้านการเมีย[แก้ไข ]

เกิดขึ้นเมื่อนายสปาเตะโลก ขัดแย้งกับนายขอชากาแฟ ผู้นําของเศษฝรั่ง เนื่องจากทั้งคู่หน้าเหมือนมิสเตอร์บีนเป็นอย่างมาก เลยขัดแย้งกัน

ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ[แก้ไข ]

ประเทศอิตาขี้ [แก้ไข ]

ส่วนใหญ่จะมีความสัมพันธ์กับอิตาขี้ใต้มากกว่าเหนือ มีความสัมพันธ์ในฐานะคู่หลับนอน ถึงแม้ว่าจะมีชาวอิตาขี้เหนือส่วนหนึ่งไม่พอใจสเปณก็ตาม โดยเฉพาะในทางตอนใต้(削除) ตีนมึง (削除ここまで)ของประเทศอิตาขี้ใต้ ที่มีกลุ่มผู้ต่อต้านประเทศสเปณ โดยมีนายหลอกวีนน่อ ว๊ากกร๊ากเป็นประธานแกนนําของกลุ่ม แต่สุดท้ายกลุ่มนี้ก็ค่อยๆยอมรับในประเทศสเปณมากขึ้น ส่วนนายหลอกวีนน่อตอนนี้ก็ยอมไปมีสัมพันธ์ทางสวาทกับผู้นําสเปณหนุ่มหล่อคนนึง (ภาพผู้นําอยู่ที่ชชาติไปถ่างตาดูเองไป็ อย่าถามมาก) (สรุปเป็นเกย์)

เศษฝรั่ง [แก้ไข ]

แต่ก่อนเป็นศัตรูต่อมาเป็นมิตร พยายามให้ความช่วยเหลือซึ่งกันและกันเป็นอย่างดี ถือเป็นมหามิตรของสเปณ

อังเกรียน [แก้ไข ]

สเปณไม่ค่อยพอใจอังเกรียนสักเท่าไหร่ เพราะแต่ก่อนเขามีอาณานิคมที่ใหญ่มากๆ จนเคยเป็นชาติมหาอํานาจอันดับหนึ่งมาแล้ว แต่แล้วก็ถูกอังเกรียนที่เป็นรุ่นน้องบดขยี้หมาอํานาจลง ทําให้สเปณตกอันดับและเป็นหนี้สินมาก และทําให้สเปณเกลียดอังเกรียนตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

ประเทศเทย [แก้ไข ]

มีความสัมพันธ์อันดีตั้งแต่ในสมัยอยุทธยา ในฐานะคู่ค้าที่สําคัญ ปัจจุบันชาวสเปณชอบเมืองเทย และมาค้าแข้งที่เมืองเทยอยู่พอสมควร

ประเทศอูรุกไฮ [แก้ไข ]

สเปณมีฐานะเป็นเจ้าของภาษา อูรุกไฮเดิทก็เป็นประเทศที่สเปณให้ความคุ้มครองและอารักขา ภายหลังได้แยกตัวเป็นอิสระ

การทเห่อและกองตั๊บ[แก้ไข ]

มีความแข็งแกร่งค่อนข้างมาก มีอาวุธที่ทันสมัย (ไทยสมัน) ทัดเทียมชาติอื่น มีบุคลากรทางทเห่อที่มีประสิทธิภาพ กล้าหาญและเข้มแข็ง น่าเกรงขาม มีทเห่อจํานวนมากที่มีความรักชาติและเด็ดเดี่ยว กองตั๊บสเปณมีความรักชาติและเสียสละกว่ากองตั๊บของประเทศแถบๆนี้มากมายนัก

วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี[แก้ไข ]

อ้างโน้นอ้างนี่[แก้ไข ]

• ดริลม้าดีด VS บาร์เกย์โล้ดน่า มันเป็นสิ่งที่ดุเดือดยิ่งกว่าฟุตบอล
• สเปญได้แชมป์บอลโลก แต่กลับไม่ช่วยให้ภายในประเทศสมานฉันท์มากขึ้นเลย

ข้อมูลเพิ่มเติม[แก้ไข ]

• ประเทศโปรตูดเกด
• ทวีปยูหลบ
• ประวัติศาสตร์สเปณ
• ประเทศอูรุกไฮ
• ประเทศเศษฝรั่ง

• บทความที่เนื้อหาบางส่วนรอเพิ่มเติม
• ประเทศในยูหลบ
• ยังไม่เสร็จ

• ต้องแก้ไข