ประเทศเขมียว

จากไร้สาระนุกรม — ส่วนหนึ่งของโครงการไร้สาระนุกรมเสรี แหล่งรวบรวมเรื่องราวตลกขบขันและบิดเบือนข้อเท็จจริง
ไปยังการนําทาง ไปยังการค้นหา
สําหรับผู้ที่ไร้อารมณ์ขันสิ้นดี เหล่าผู้เชี่ยวชาญที่วิกิพีเดียมีบทความที่โคตรมีสาระ ที่นี่!
Tiananmen astolfo plush.jpg
บทความนี้ถูกเซ็นเซอร์ และถูกแบนในเจี๊ยวโดยรัฐบวมประเทศเจี๊ยว

ปล.เหตุกราดยิงสาวอนิเมะที่จตุรัสเทียนอันเหมียวไม่มีอยู่จริงนะจ๊ะ เชื่อกูสิอีฟาย!!!

หมอผีเนวิน.jpg
บทความนี้มีเนื้อหาสนับสนุนหมอผีเขมร

กลุ่มฅนมีสี และพลพรรคกองทัพแดง โปรดข้ามหน้านี้ไปเพื่อไม่ให้ขยะแขยง ส่วนพลพรรคกองทัพเหลืองโปรดหลีกให้ไกลถ้าไม่อยากโดนเหมาว่าเป็นพวกเดียวกัน อนึ่งบทความที่มีแม่แบบนี้จะถูกถือว่าไม่เป็นกลางทันที


Rocanochak Khmeow
ព្រះរាជាណាចក្រខ្មៀវកម្កុឈៀ
(削除) มณทลปกครองตนเองเจี๋ยนผู่เจีย (削除ここまで)
(削除) จักรวรรดิเคลมโบเดีย (削除ここまで)
อาณาจักรเขมียว
เคลมโบเดีย
ธงชาติเขมียว ตราแผ่นดิน
คําขวัญ: C.E.I.O.U.
Claimbosiae est imperare orbi universo

ใด ๆ ในโลกล้วนเป็นของเคลมโบเดีย
เพลงชาติ: แซ็ตตรึงถ้วย
มองนกฮูก
Japan angkor.JPG
เมืองหลวงพนมมือ
เมืองใหญ่สุดพนมมือ
เดมะนิมชาวเขมียว
ภาษาประจําชาติ ภาษาเขมียว
ภาษาเจี๊ยว
รัฐบวม หมอผีธิปไตย
‑ โครตระบิดาพณฯ ทั่นสีจิ้นพูห์
‑ นายีรัฐมนตร๊กสมเสร็จอัครเซลล์นาบ่ดีฮวยมะนาว
‑ ที่ปรึกษาระดับโครต VIPทุจศิล กินชะมัด
ผู้กล้าประจําชาติ นักรบคีย์บอร์ด
เริ่มสลักกําแพงหินประมาณ 1643 ล้านปีก่อนยุคครีเทเชียส
สถุลตังค์ฝอยส์, อ่อนล้าสหรัฐ และ เหยิน
ศาสนา ไม่มี
ประชากร17,811,191
พื้นที่23,918
ความหนาแน่น120
เขตเวลา+7
กลุ่มชาติพันธ์ชาวเขมียว ชาวชาม ชาวเจี๊ยว ชาวเทย
สินค้าส่งออกหลัก ข้าว
สินค้านําเข้าหลัก ชาวเจี๊ยว
(削除) สัส (削除ここまで)สัตว์ประจําชาติ ตะกวด
กีฬาประจําชาติ ซกเก๋อ
รหัสอินเทอร์เน็ต .Kmi
รหัสมือถือข้ามประเทศ +0
ขับรถทางถนนลูกรัง

ประเทศเขมียว หรือชื่อจริง (ซึ่งไม่มีคนจํา) คือ อาณาจักรเคลมโบเดีย(削除) อันยิ่งใหญ่ (削除ここまで) เป็น ประเทศที่ตั้งอยู่ในภูมิภาคเอเชยตะวันออกเฉียงใต้ อยู่ติดกับประเทศเทยและล๊าว และเป็นมิตรอยู่คู่คนเทยมาอย่างช้านาน จนกระทั่งมีคดีส่งมอบเขาบร๊ะวิห่านให้คนเทยโดยไม่บอกกล่าว จนนานาประเทศอิจฉาเข้ามายุ่งจนถึงทุกวันนี้ ในอดีต เคยถูกประเทศเศษฝรั่งยึดครอง แต่ก็ได้รับเอกราชในที่สุด ปัจจุบัน ปกครองด้วยระบอบหมอผีธิปไตย

ประวัติศาสตร์[แก้ไข ]

ปราสาทนครวอทความจิงคือบ่อเลี้ยงตํากวดสมัยไดโนเสาร์

จากการพิสูจน์อายุโดยอุปกรณ์ของบิ๊กตู่ ที่ถ้ํากลางเลสเบี้ยนทางภาคตะวันตกเฉียงเหนือของเขมียว บอกได้ว่า ผู้คนที่รู้จักทํามนต์ดําอาศัยอยู่ในถ้ํานี้ตั้งแต่ 4200 ปี ก่อน ซึ่งพอจะสรุปได้ว่าชาวเขมียวกลุ่มแรกใกล้เข้ามาในดินแดนนี้นานก่อนหน้านั้น แล้ว มีผู้พบหลักฐานเก่าแก่ไปกว่านั้นคือ วัฒนธรรมการใช้จตุกามรามเมพในการล่าสัตว์และทําอาหาร กะโหลกศีรษะลงอาคมสําหรับพิธีแต่งงาน อายุราว 1500 ปีก่อน ชี้ให้เห็นว่าชาวเขมียวยุคก่อนประวัติศาสตร์มีความละม้ายคล้ายคลึง กับชาวเขมียวในปัจจุบันซึ่งมีการผสมสายเลือดกับชาวเจี๊ยวและเวียดกาม

สมัยจักรวรรดิขม[แก้ไข ]

ต่อมา ได้มีวีรบุหรี่ได้รวบรวมหมู่บ้านต่างๆเป็นปึกแผ่น ก่อตั้งเป็นราชอาณาจักร กอปรกับมีพราหมณ์เข้ามาหาอุปกรณ์เพื่อทําของพอดี จึงรับวัฒนธรรมการใช้มนต์ดําชั้นสูง และเทคนิคการตระบัดสัตย์ประเทศเพื่อนบ้านมาด้วย รวมถึงแนวคิดในเทวราชา(削除) ชูรส (削除ここまで) ทําให้ผู้นําสูงสุดในขณะนั้น ตั้งตนเป็นจักรภพ เอ่อ... จักรพรรดิ และตั้งชื่อว่า "ขม" ยึดครองและปกครองแผ่นดินน้อยใหญ่มากมาย แล้วเพื่อประกาศ(削除) อารยะขัดขืน (削除ここまで)ศักดาความยิ่งใหญ่ จึงต้องมีการสร้างปราสาทหิน และสิ่งก่อสร้างต่างๆ ไว้มากมายตามชายแดนประเทศเพื่อนบ้าน แต่กระนั้น ชนในจักรวรรดิขม ก็มักนิยมเรียกตัวเองว่า "เขมียว" เพราะฟังดูน่ารักน่าแอ๊บแบ๊วมากกว่า

ในยุคของ "บร๊ะเจ้าใช้ไปเอามันที่ 2" ทรงโปรดการก่อสร้างมาก จึงสั่งให้ก่อสร้างประสาทราชเวียงมากมาย รวมไปถึงนครวัดวาอารามด้วย ซึ่ง นครวัดวาอารามนี้ เป็นผลงานที่พระองค์ทรงประทับใจมาก จึงทรงสั่งให้วางกับระเบิดเอาไว้ กันไม่ให้ใครเข้าไปในนครวัดแห่งนี้ แต่อนิจจา คนวางกับระเบิดดันวางล้อมจากนอกเข้าใน ทําให้เดินออกไม่ได้ เลยตัดสินใจทําพิธีเสี่ยงทายว่าจะเดินออกทางไหนดี แต่อนิจจา (อีกที) พวกเขาเหยียบโดนกับระเบิดแต่ก้าวแรก นครวัดวาอารามเลยระเบิดขึ้นอย่างสวยงาม

เพื่อเป็นอนุสรณ์รําลึกถึงการพลีชีพของนักวางกับระเบิดเหล่านั้น ชาวเขมียวจึงใช้สัญลักษณ์ นครวัดวาอารามระเบิดเป็นสัญลักษณ์ของประเทศจนทุกวันนี้ และใช้ประดับไว้บนธงชาติของตนด้วย

อย่างไรก็ตาม บร๊ะเจ้าใช้ไปเอามันก็ยังทรงไม่หยุดงานก่อสร้างของบร๊ะองค์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อบรรดาพ่อมดหมอพี่แนะนําให้สร้างเพื่อความเป็นสิริมงคล จึงทรงสั่งสร้างอย่างไม่ลืมหูลืมตา กว่าจะทรงรู้ตัว ก็ทรงติดหนี้ IMF ไปหลายล้านแล้ว ด้วยเหตุนี้ จักรวรรดิขมจึงเสื่อมอํานาจลง

ต่อมา เมื่อในเมืองพะโล้มีผู้มีบุญผู้หนึ่ง นามว่า "พระหล่น" ได้ปฏิวัติ ต่อต้านจักรวรรดิขมที่กดขี่ข่มเหง บังคับให้ทําจตุกามแบบ 1 ตําบล 1000 ผลิตภัณฑ์ โดยเริ่มจากการเอาชะลอมที่แอบแปะหมากฝรั่งไว้ตรงก้น แล้วตักน้ําขึ้นมาได้โดยที่น้ําไม่รั่ว ทําให้องค์จักรพรรดิตกพระทัยมาก บรรทมหลับนิมิต(削除) มาร (削除ここまで)ฝันร้ายทุกคืน จึงสั่งให้ประหารพระหล่นเสีย ด้วยการส่ง Rouge นักดําดินไปลอบฆ่า แต่พระหล่นหนีไปบวชพอดี นักดําดินเลยไม่รู้ว่าพระหล่นหน้าตาเป็นไง จักรพรรดิพิโรธมากๆ จนพระกระยาหารไม่ย่อย สิ้นพระชนม์ทันที แล้วจักรวรรดิขมก็ค่อยๆ เสื่อมสลายลงนับแต่บัดนั้น พร้อมๆ กับชาติเกิดใหม่ข้างบ้านที่น่ารักน่าชัง นั่นคือ ชาวเทยนั่นเอง

หลังการเกิดมาของราชอาณาจักรเทย อาณาจักรขมก็อ่อนแอลงๆ แต่ก็ยังไม่เลิกซ่า มีครั้งหนึ่ง กษัตริย์ขมองค์หนึ่งทรงพระเปรี้ยว ตรัสขึ้นว่า "อั๊วอยากได้หัวของกษัตริย์ชะเวยมาดูเล่นที่นี่หว่ะ" ซึ่ง ถ้าทรงตรัสรอบเดียว ก็คงไม่มีใครเอาเรื่องอะไร แต่ดันทรงพระเปรี้ยวตรัสหลายรอบ 3 เวลาหลังพระกระยาหาร เรื่องเลยไปถึงพระกรรณกษัตริย์ชะเวยเข้า เลยทรงกริ้ว กรีฑาทัพมาตีขม แล้วเอาหัวกษัตริย์ขมองค์นั้นไปดูเล่นที่วังแทน

มีตํานานเล่าขานกันในช่วงนี้ว่า มีคนเขมียวที่พูดภาษาจีนได้นิดหน่อย โดนโดเรม่อนลักพาตัวไปพบกับ "เหมาหมดเลย" เหมาหมดเลยจึงสอนว่า

Cquote1.png เอ็งมาข้ามุด เอ็งหยุดข้าแหย่
เอ็งแย่ข้าตี เอ็งหนีข้าตาม Cquote2.png

แต่ด้วยความที่เขา "พูกจีงล่ายนิกโหน่ยอ่า" เขาเลยตีความผิด เข้าใจว่าเหมาสอนว่า

Cquote1.png ท่านมาเราก้มกราบ ปากซึมทราบน้ําใจทั่น
มึงอย่าเผลอกูแล้วกัน เพราะกูนั้นจะปล้นมึง Cquote2.png

เขาจึงเอาแนวคิด (ผิดๆ) นี้มาสอนชาวเขมียวและเพื่อให้เข้ากับแนวคิด (ที่เข้าใจมาผิดๆ) ชาวเขมียวขึงเปลี่ยนชื่อเมืองหลวงเป็น "พนมมือ" และเรียกประเทศตัวเองว่า "กรรมบูชา" เพราะใครก็ตามที่ชาวเขมียวบูชาจะต้องมีกรรม (โดนตนตีท้ายครัว เช่นคนเทยที่กําลังโดนอยู่) อย่างแน่นอน ภายหลังเพี้ยนมาเป็น "กรรมกูเชี้ยว" หรือ "กรรมกาเจี๊ยว" นั่นเอง

อย่างไรก็ตาม มีบางตํานานกล่าวว่า คนๆ นั้นไม่ได้โดนลักพาตัวไปพบเหมาหมดเลยหรอก แต่ไปพบกับหยงต่างหาก

สมัยอาณานิเกรียนใต้เศษฝรั่ง[แก้ไข ]

เมื่อจักรวรรดิขมอ่อนแอ ทําให้ประเทศเศษฝรั่งในช่วงล่าอาณานิคม นําโดย พระเจ้าลุยจิที่ 69 (อนุชาของพระเจ้ามาริโอ้) เข้ามายึดครองได้สําเร็จ และดูดทรัพยากรในประเทศจนเกือบๆ จะเกลี้ยง แถมยังล้างสมองชาวเขมียวให้เคารพในพระคุณ (?) ของเศษฝรั่งอีก แล้วจากทุกบ้านที่มีจตุกามและตะกรุดลงยันต์ กลายเป็นว่า ชาวเขมียวจะต้องประดับไม้กางเขนห้อยหัว และภาพซาตานไว้ในบ้านแทนทุกคน ตามผู้เผยแผ่ศาสนาโอตาคุและลัทธิมารจากเศษฝรั่ง

แต่ในช่วงสงครามชิงถ้วยฟุตบอลโลกครั้งที่2 ประเทศยุ่นปี่ได้เข้ายึดครองเขมียวไว้ แล้วปลดผู้ปกครองเขมียวที่เป็นชาวเศษฝรั่งและผู้นิยมเศษฝรั่งออกไป เมื่อสงครามชิงถ้วยฟุตบอลโลกครั้งที่2 ยุติลง เศษฝรั่งผู้ถูกประเทศยุ่นปี่ขับไล่ออกจากเขมียวเป็นฝ่ายชนะสงคราม เขมียวจึงต้องตกเป็นของเศษฝรั่งอีกครั้งหนึ่ง

สมัยเขมียวแดงยึดประเทศ[แก้ไข ]

จากนั้น ช่วงสงครามร้อน (Hot Wars) ลัทธิคอมมี่ได้แพร่จากประเทศจีน เวียดกาม มาสู่เขมียว จนทําให้เกิดการก่อตั้ง "กลุ่มเขมียวแดง" ขึ้นมา ถล่มรัฐบาลเดิม และยึดครองประเทศได้สําเร็จ จากนั้น กลุ่มเขมียวแดงก็ได้ทําในสิ่งที่แม้แต่พรรคนาฮีก็ไม่กล้าทํา นั่นคือการบูชายัญชาวบ้านไปทําแหนม แล้วส่งไปเป็นอาหารกระป๋องบริจาคแก่ประเทศยากไร้ทุกหนแห่ง จนมีชาวบ้านแห่กันมาบูชายัญตัวเองกันยกใหญ่ ประเทศสหรัฐอมาริเกย์เห็นดังนั้นแล้วรู้สึกริษยา เอาทหารที่กําลังถล่มเวียตกามเหนือ มาไล่ฆ่าชาวบ้านและรัฐบาลอย่างโหดเหี้ยมจนเกลี้ยง จนประเทศแทบล่มสลาย แล้วก็ถูกยัดเยียดความคิดเรื่อง ประชาธิปไตย จนต้องเปลี่ยนแปลงการปกครองจนเป็นระบอบหมอผีธิปไตยจนถึงบัดนี้ (ต่างกับประชาธิปไตยตรงที่ หมอผีธิปไตยเป็นของหมอผี โดยหมอผี และเพื่อหมอผี ประชาชนธรรมดา ไม่มีสิทธิ์เสียงอะไร) ต่อมา ได้มีการสร้าง พิพิธภัณฑ์ล้างเผ่าพันธุ์ (Genocide Museum) เพื่อเป็นอนุสรณ์สถานแก่ผู้ล่วงลับที่ถูกเกย์ (削除) อูฐเตา (削除ここまで)ฆ่า

สมัยล่าโบราณสถาน (ปัจจุบัน)[แก้ไข ]

พักนี้เขมียยวกําลังมือขึ้น ได้ฟ้องศาลโรคว่า ปราสาทเขาพิมายและปราสาทต่างๆ ไปจนถึงที่ทุขโขเทย และ อายุดทายา สร้างด้วยสถาปัตยกรรมขอม จึงเป็นของเขมียวโดยกรรมสิทธิ์ ศาลโรคตัดสินให้รัฐบวมเรดมูลทุจศิล ยกดินแดนดังกล่าวให้เขมียวทั้งหมด เขมียวร่ํารวยจากการให้เช่าดินแดนที่ได้ให้ชาติมหาอํานาจ

ต่อมารัฐบวมของสมเด็จวุ้นเส้นได้จับมือกับประเทศเจี๊ยวในการพัฒนาประเทศ

นอกจากนี้ยังร่วมแบ่งเขตแดนอ่าวเทยร่วมกับมาเลซุย สามารถปิดอ่าวเทย และยึดอ่าวเทยตอนเหนือได้ จึงได้ก๊าซธรรมชาติจํานวนมาก จึงขายสัมปทานให้ต่างชาติได้ตังจํานวนมากอีกเช่นกัน แต่ว่าถูกกองเรือเยลโล่ซันก่อกวน ทําให้ต่างชาติไม่กล้าลงทุน เขมียวและมาเลซุยจึงรวบรวมกองเรือได้หลายร้อยลํา มีกองเรือจากชาติหมาอํานาจมาร่วมอีกจํานวนมาก เพื่อโจมตีฐานทัพเรือเยลโล่ซัน แต่ถูกหลอกให้เข้าไปในเขตอ่าวที่มีทุ่นระเบิดและหินโสโครก จึงถูกทําลายอย่างง่ายดาย ทําให้เขมียวแพ้สงครามโลกครั้งที่ห้าในที่สุด

เกรียนแบ่งเขตปกครอง[แก้ไข ]

จังหวัด เมืองเอก พื้นที่ (ตร. กิโลเมตร) ประชากร
1. กระจอก (Krâchôk) กระจอก (Krâchôk) 11,000 318,500
2. กันดัม (Kândâm) ตาเขมียว (Ta Khmaeu) 3,500 1,265,800
3. กระโปกจาม (Krâpoûk Cham) กระโปกจาม (Krâpoûk Cham) 4,500 1,010,000
4. กระโปกจัง (Krâpoûk Châng) กระโปกจัง (Krâpoûk Châng) 5,500 472,600
5. กระโปกทง (Krâpoûk Thông) กระโปกทง (Krâpoûk Thông) 13,800 908,300
6. กระโปกซาบะ (Krâpoûk Sabâ) กระโปกซาบะ (Krâpoûk Sabâ) 7,000 718,000
7. กัมแพง (Kâmphêng) กัมแพง (Kâmphêng) 4,800 585,000
8. เกาะกรง (Kaôh Krông) เกาะกรง (Kaôh Krông) 11,100 139,700
9. กรอบ (Krôb) กรอบ (Krôb) 300 80,200
10. ตะโกเขมียว (Tkoû Khmaeu) ซวย (Suôi) 4,900 754,000
11. ตาแฮ็ว (Tahêv) ตาแฮ็ว (Tahêv) 3,500 843,900
12. บันดัยปราชัย (Bândai Prachhai) เซชาบู (Sechhabu) 16,600 678,000
13. ปนมเมอ/พนมมือ (Pnommoê) ปนมเมอ (Pnommoê) 700 2,234,500
14. ปรากระปอม (Pra Krâpôm) ปรากระปอม (Pra Krâpôm) 11,700 1,036,500
15. ปราบินฮัย/บระวิหาว (Pra Pînhai) ปราบินฮัย (Pra Pînhai) 13,700 170,800
16. ปราปนม/ปนมวิลล์/ซินจิ๋ว (Pra Pnom/Pnomville/Xinjiu) ปราปนม (Pra Pnom) 2,500 199,900
17. ปูซาน (Pusan) ปูซาน (Pusan) 12,600 397,000
18. เตยวต (Toeăvôt/Teyvat) เตยวต (Toeăvôt) 4,800 947,300
19. บัยเด็น (Baiden) บัยเด็น (Baiden) 800 70,400
20. ฮนโดคิเรย (Hondoû Khîroeâ) ชินโมโน (Chhîn Moûnoû) 14,200 60,800
21. เราเตอคิเรย (Rautoê Khîroeâ) บงบง (Bông Bông) 10,700 567,400
22. ซตอแตก (Stô Têk) ซตอแตก (Stô Têk) 11,000 111,700
23. ซแวยอง (Svê Yông) ซแวยอง (Svê Yông) 2,900 498,700
24. แซงรีบ (Sêng Rib) แซงรีบ (Sêng Rib) 10,200 1,000,300
25. บุโดปราชัย (Bûdoû Prachhai) ซัมซุง (Sâmsûng) 6,100 815,400

ภูมิอากาศและภูมิประเทศ[แก้ไข ]

lnwบร๊ะเจ้าที่คนเขมรยกย่องมากที่สุด

ภูมิประเทศ[แก้ไข ]

ประเทศเขมียวตั้งอยู่ใจกลางแอ่งขนาดยักษ์ ซึ่งตั้งอยู่บนเขายักษ์ที่อยู่ลึกลงไป 50 เม็ด มีลักษณะคล้ายๆ กับกระทะล้อมรอบด้วยเทือกเขา โดยมีทั้งเทือกเขาที่เป็นขอบกระทะและเทือกเขาหมอนรอง ทุกๆ หนึ่งหมื่นปีมันจะเอนไปข้างหนึ่งเนื่องจากความไม่เสถียรของโลก นักวิชากามเขมียวเป็นห่วงว่าเวลาที่เขมียวจะเอียงไปอีกด้านนั้นใกล้เข้ามาแล้ว จึงต้องทําการแย่งประสาทจากประเทศอื่นมาให้ได้มากที่สุด เพราะการเอียงนั้นจะไปกระตุ้นภูเขาไฝยักษ์จะฉีดลาวาออกมาจากทะเลสาบเขมียวซึ่งอยู่ใกล้เมืองหลวง

lnwบร๊ะเจ้า[แก้ไข ]

ดูที่ภาพด้านซ้าย นอกนั้นเป็นข้อมูลปกปิด

ภูมิอากาศ[แก้ไข ]

ประเทศเขมียวมักจะมีหิมะถั่วดําตกบ่อยๆ ผิดกับประเทศเทยลิบลับ แต่นั่นก็นานมาแล้ว พระมหากาสาดเขมียวในสมัยอะยัดทะยาพระองค์หนึ่งได้กล่าวไว้ว่า

Cquote1.png อ่า.... ปีเขมรศักราชที่ @@@@@ มีหิมะตกลงมาจากฟากฟ้า มันมีรูปร่างคล้ายถั่วดํา แต่ก็เย็น เรากินมัน แล้วชาวบ้านก็เอากันทั้งประเทศ เราเอาน้ํากระทะทองแดงมาถมลงในบึงกลางเมือง (ทะเลสาบเขมียว) เรามีความสุขมาก ขอบพระทัยท่านเทพเจ้า Cquote2.png
พระมหาราชาที่บ่ดีข้อมูลปกปิด

เศรษฐกิจ[แก้ไข ]

เศรษฐกิจหลักของประเทศ[แก้ไข ]

อุตสาหกรรมเพลง นักแต่งเพลงที่นี่สามารถนําเพลงที่ฮิตติดหูจากทั่วทุกมุมโลกมา รีมิกซ์ คัฟเวอร์ ทริบิวซ์และสแครชแผ่น (削除) ดนตรี+ทํานองเดิม ๆ ทั้งดุ้น (削除ここまで) มาเปลี่ยนเนื้อร้องให้เป็นภาษาเขมียว นอกจากนี้ประเทศเจี๊ยวยังมีส่วนสําคัญในการพัฒนาประเทศด้วยจํานวนเงินกู้ที่สมเด็จวุ้นเส้นขอยืมมา ทําให้เมืองสําคัญอย่างพนมมือและท่านผู้นั้นวิลล์เต็มไปด้วยธุรกิจที่เป็นคนเจี๊ยวเต็มไปหมด

คนดังในประเทศ[แก้ไข ]

นพดล ซาหมัก สุกรเพศ- เปนนักร้องที่มีชื่อเสียงที่สุดของเขมียว แล้วนําไปออกแสดงเวิร์ลทัวร์คอนเสริต์ ตามเวทีงานวัดภายในประเทศ

การสื่อสาร[แก้ไข ]

ฉิบหาย ไม่มีอะไรดีสักอย่างอีดอกทอง ควย!

สังคม[แก้ไข ]

ชนชาติ[แก้ไข ]

  • เขมียว 90%
  • เวียดกาม 5%
  • เจี๊ยว 3%
  • อื่นๆ 2%

การเมียการปกครอง[แก้ไข ]

มีกองบัญชาการใหญ่ BM21 อยุ่ที่ปราสาทเขาบร๊ะวิห่านแต่ภายหลังถูกยูริยึดไปจึงย้ายไปนครวัดวาอารามระเบิด โดนมีสมเด็จวุ้นเส้นเป็นประมุข

ศาสนา[แก้ไข ]

การศึกษา[แก้ไข ]

แบ่งการเรียนการสอนได้เป็นสองสายประเภทใหญ่ๆ คือ ไสยเวทยศาตร์ และ กาฬมันตศาสตร์ ซึ่งทั้งสองเป็นที่นิยมของชาวเทยเป็นอันมากจึงทําให้มีชาวเทยข้ามไปเรียนเป็นอันมาก โดยคณะหลักๆ ที่ชาวเทยชอบเรียนคือ คณะปิโตร(น้ํามัน)พรายเคมี คณะวิศวกระบือธนูศาสตร์ คณะโอสถบัญชาเภสัช คณะรัฐประหารศาสตร์ เป็นต้น

ศิลปะ ประเพณี และวัฒนธรรม[แก้ไข ]

ประเทศเขมียวกับประเทศเทยมีศิลปะ ประเพณี และวัฒนธรรมที่คล้ายคลึงกันจนแทบแยกไม่ออก ต่างกันแค่อักษรและภาษาเท่านั้น โดยทั้งสองประเทศมีประเพณีเทศกาลอันดีง(削除) ทร (削除ここまで)ามที่ปฏิบัติดีต่อกันมาอย่างยาวนาน หนึ่งในนั้นคือ เทศกาลสงกรามต์ โดยผู้น้ําทั้งสองประเทศจะสั่งยิงกระสุนปืนใหญ่ข้ามฝั่งผ่านเขามะพิหานเพื่ออวยพรให้แก่กัน ทั้งยังจัดส่งตะเหิรมาสาดกระสุนแสดงความยินดีต่อกันอีกด้วย ทําให้สร้างความคึกครื้นปลื้มใจให้ประชาชนและพ่อค้าแม่ค้าในบริเวณนั้นเป็นอย่างยิ่ง

อาหารและเครื่องดื่ม ยอดนิยม[แก้ไข ]

  • ห่อหมกไข่วุ้นเส้น กล่าวกันว่าถ้ามาเขมียวแต่ไม่ได้รับประทานห่อหมกไข่วุ้นเส้น ก็เสมือนว่ามาไม่ถึงประเทศเขมียว ซึ่งมีวิธีการรับประทานโดยพนมมือขึ้นที่หน้าแล้วหันเข้าไปใกล้จานห่อหมกไข่วุ้นเส้น เพื่อรับกลิ่นอันหอมหวนของห่อหมกไข่วุ้นเส้นที่ผ่านมาตามช่องของผ่ามือ แล้วก้มศีรษะลงรับประทานด้วยความเอร็ดอร่อย โดยอาหารจานนี้นักการเมียเทยชอบข้ามมารับประทานกันมาก
  • บร๊ะมี่
  • เคล้าเลือด
  • อ้าผิง
  • แกง
  • ขนมปังเศษฝรั่ง
  • ขนมฉีก
  • เป๋า

กีฬา[แก้ไข ]

  • ชิงบร๊ะวิหอน
  • ขับMB21ยิงเล่น
  • กุนเขมียว (ปลาดาวเสรี)
  • โปรกระดอ

สถานที่ท่องเที่ยวสําคัญ[แก้ไข ]

  • ปราสาทหินเขาบร๊ะวิห่านปัจจุบันถูกยูริยึดไปแล้ว
  • ปราสาทยาง นครวอท นครทูม
  • โดนเกย์ สาป (โตนเล สาบ)
  • แท่งเดือยยักษ์ใต้กรุงพนมมือ

สินค้าที่กําลังขาดแคลน[แก้ไข ]

โฉมหน้าผู้นําคนปัจจุบัน[แก้ไข ]

เหลี่ยมๆ แบบนี้ หน้าคุ้นๆ

ลิงค์ภายนอก[แก้ไข ]

โครง บทความเกี่ยวกับประเทศนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยไร้สาระนุกรมได้โดยเพิ่มข้อมูล
ประเทศและดินแดนในทวีปเอเชย
เอเชยเหนือ
เอเชยกลาง
เอเชยใต้
ดินแดนพิเศษ
จับหมูและขับหลี (ป้ากินสะท้าน/อินเดือย) · ทีเป็ด (เจี๊ยว)
เอเชยตะหวันตก
ดินแดนพิเศษ
เอเชยตะหวันออก
ดินแดนพิเศษ
ใต้หวัง (เคลมโดยเจี๊ยว) · หมาเกา (เจี๊ยว) · ห้องกรง (เจี๊ยว)
เอเชยตะหวันออกเฉียงใต๋
เขตปกครองพิเศษของเทย
ดงขุนศึกในบร๊ะม่า
ดินแดนที่ถูกลืมของเมียเลซา
ดงขุนศึกในอินเดียนีโซ

รับข้อมูลจาก "https://th.uncyclopedia.info/index.php?title=ประเทศเขมียว&oldid=329418"