منظومه شمسی خانم
منظومه شمسی خانم منظومه‌ای‌است در تعداد مجهولی بیت که در وزن دوم‌دوم‌دودوم‌دوم دودوم‌دودوم‌دوم سروده شده‌است. سرایندهٔ معروف آن شاعری‌است با نام لاادری. این منظومه به پیروی از منظومه‌های عاشقانهٔ دیگر چون رستم و سهراب سروده شده‌است. منظومه با ابیات زیر آغاز میشود:
شمسی‌خانم گفت... خودش به من گفت... در گوش من گفت...
نسخه‌ای از این منظومه در کتاب‌خانهٔ زندان اوین به دست آمده‌است که از لحاظ قالب شعری با نسخه‌های دیگر متفاوت است و در قالب مستزاد ناقص‌الخلقه سروده شده‌است: تفاوت‌های آن با نسخه‌های دیگر در زیر نشان داده شده‌است:
شمسی‌خانم گفت... چی‌گفت... خودش به من گفت... چی گفت ... در گوش من گفت... چی گفت
همچنین شمسی خانم همسر همسایه گرام است که از بام تا شام پی فضولی در احوال کلیه افراد ساختمان , کوچه , محله , خیابان , شهر , کشور , قاره , کره , منظومه میباشد که البته شاید با افزایش اعتبارات بتواند به مسائل کهکشانی هم دست پیدا کند بدین علت به او منظومه شمسی هم گفته میشود که خدا نکند تو راه پله گیرت بیاره که حسابت با کرام الکاتبین است .
برخی از ابیات این منظومه ی قدیمی چنین اند( برخی از کلمات حذف شده اند):
شمسی‌خانم گفت... چی‌گفت... خودش به من گفت... چی گفت ... در گوش من گفت... چی گفت من زن شوفر نمی شم... چرا نمی شی... چرا نمی شی... چون کاری که اون می کنه... .... ...
شمسی‌خانم گفت... چی‌گفت... خودش به من گفت... چی گفت ... در گوش من گفت... چی گفت من زن دکتر نمی شم... چرا نمی شی... چرا نمی شی... چون کاری که اون می کنه... .... .... ...
ابیات مفرح این منظومه قالبا در تفریح دسته جمعی و پیک نیک ها به صورت هم آوایی خوانده می شود، به طوری که یک نفر می خواند و بقیه پاسخ می دهند.