Osoba musi zostać całkowicie pochłonięta przez płomienie.
Zdjęcie pozyskane podczas trwania śledztwa.
Identyfikator podmiotu SCP-8091
Klasa podmiotu: Keter
Specjalne Czynności Przechowawcze: Zabezpieczenie SCP-8091 jest obecnie nieosiągalne. Jeśli zdarzenie SCP-8091 zostanie wykryte, jego anomalny charakter ma zostać ukryty poprzez zastosowanie Historii Przykrywkowej 3049-SDLO ("Zwykły pożar lasu"). W razie potrzeby agenci Fundacji mają zostać wysłani na miejsce zdarzenia w celu pomocy przy gaszeniu pożaru. Bot internetowy Fundacji, Agnes.aic, ma monitorować Internet pod kątem wszelkich potencjalnych wzmianek o anomalii. W przypadku wykrycia takowych mają one zostać natychmiast usunięte, a następnie przekazane do Zespołu Badawczego SCP-8091, obecnie stacjonującego w Ośrodku 270.
Obecne badania nad anomalią zostały podzielone na dwa główne aspekty. Departament Termodynamiki jest odpowiedzialny za analizę dokładnego mechanizmu działania płomieni wytwarzanych przez SCP-8091, podczas gdy Departament Analityki pracuje nad stworzeniem pełnej listy wyzwalaczy i warunków umożliwiających wystąpienie zdarzenia SCP-8091. Projekt ten otrzymał Priorytet Poziomu EKHI.
Opis: SCP-8091 to anomalne zjawisko, w wyniku którego płomienie palą się znacznie goręcej i dłużej niż sugerowałyby to nieanomalne prawa termodynamiki. SCP-8091 wystąpi, gdy zostanie spełniony określony zestaw wyzwalaczy. Chociaż pełny zestaw warunków potrzebnych do manifestacji jest obecnie przedmiotem badań, uważa się, że obejmują one następujące elementy:
- Ogień musi zostać wzniecony przez co najmniej jedną osobę;
- Zdarzenie musi pochłonąć kilka przedmiotów o osobistej wartości dla osoby;
- Ogień musi zostać wzniecony za pomocą jakiegoś czynnika przyspieszającego, zazwyczaj nafty;
- Konieczne jest zapewnienie dużych ilości drewna opałowego lub innego materiału opałowego;
- Osoba musi zostać całkowicie pochłonięta przez płomienie.
Gdy płomień zostanie rozpalony, wydarzenie rozpocznie się. Ze względu na fakt, że wszystkie zdarzenia SCP-8091 skutkowały śmiercią ich inicjatora, a także masowymi zniszczeniami okolicznych obszarów, nie jest jasne co następuje później.
Dodatek — Dokument 02.07.2009-SCP-8091
Poniżej znajduje się odpis zwęglonego fragmentu tekstu religijnego znalezionego w sercu inicjatora zdarzenia SCP-8091, które miało miejsce 02.07.2009 roku w stanie Wiktoria w Australii. Jego implikacje są niejasne.
Wyjdź z samochodu. Zejdź z drogi. Zostaw za sobą wszelkie ślady cywilizacji, wchodząc do lasu. Jesteś sam, bez nikogo wokół. Jesteś pielgrzymem. Jesienne liście trzeszczą pod stopami. Słychać śpiew ptaków.
Będziesz w ciemności, ale ciepło i światło będą cię prowadzić. Będziesz wiedział dokąd iść. Zatrzymaj się, gdy dojdziesz do polany. To nie potrwa długo.
Rozpocznie się o wschodzie słońca, gdy niebo będzie czerwone. Poczujesz to, zanim to zobaczysz, gdy planeta zostanie ponownie ogrzana przez wielkie oko, które nad nami czuwa. Ciepło wypełnia cię pewnością. Nadszedł czas.
Ułóż ofiary wokół siebie w okręgu. Wymaż ziemię farbą i węglem drzewnym. Jeśli chcesz, wykop dół. Przynieś mnóstwo zapałek i oleju. Tyle, byś czuł się gotowy. Jeśli chcesz to zrobić właściwie, zabierz ze sobą wszystko, co ma dla ciebie wartość. Książki. Antyki. Zdjęcia swojej rodziny. Małżonka i dzieci, jeśli je masz. Wszystko, co kiedykolwiek miałeś, a co kiedykolwiek coś dla ciebie znaczyło, musi zostać oddane płomieniom. To jedyny sposób.
Ale daj mu też bezwartościowe śmieci. Zepsute lalki i gazety, których nikt już nigdy nie przeczyta. Produkty z brakującymi częściami, które pozbawiają je jakiejkolwiek pozornej funkcjonalności. W ten sposób uświadamiasz sobie, że wszystko jest podpałką i nic nie ma wartości poza Ogniem. Nie ma różnicy między bezcennymi wspomnieniami, a zakurzonymi śmieciami.
Właśnie dlatego to robisz.
Jesteś tutaj, ponieważ nie masz już prawie nic do stracenia. Zawsze byłeś typem osoby, która była gotowa rzucić wszystko na ołtarz. Pieniądze, ludzi, nadzieje, marzenia. Wszystko jest takie samo. Płomień zawsze cię wzywał. Mówił ci, żebyś podszedł coraz to bliżej. Jest jeszcze tylko jedna rzecz, którą możesz mu dać.
Boisz się? Powinieneś. Pożoga powinna wzbudzać strach i respekt. Nigdy o tym nie zapominaj. Przygotuj się na jej nadejście.
Zacznij od zapalenia papierosa, a następnie przyciśnij go w swoje ciało. Ramię, tułów, głowę, szyję. Gdziekolwiek. Szczypie i natychmiast tworzy się czerwony ślad. Ból jest konieczny. Przybliża ogień do ciebie. Przyciskaj go głęboko do swojego wnętrza. Rozpalaj tytoń za każdym razem, gdy zgaśnie. Przyciśnij go znów, tym razem głębiej.
Powtarzaj tę czynność, aż stanie się przyjemna.
Tę ofiarę składano przez niezliczone tysiąclecia. Stoisz na ramionach gigantów. Kalanos. Staroobrzędowcy, którzy praktykowali akty samospalenia. Fayu. Charanowie. Radźputowie. Zarmanochegas. Nawet Zbawiciel. Jezus nie umarł na krzyżu, gdyż tylko Ogień jest w stanie dorównać boskości. Tylko ból spalania może spłacić grzechy świata. Iksjon płonie, abyśmy mogli żyć. Pamiętaj o tym. Wszyscy zrobili to, co ty teraz musisz zrobić. Podziękuj im i przygotuj się, żeby dołączyć do ich chwały.
Spłonąć żywcem to zamienić swoje ciało — swoje życie — w kupkę popiołu. Uczynić siebie boskim. Ogniskiem nadziei i marzeń. Każdy pojedynczy atom twojego ciała płonie, gdy ofiarowujesz się Ogniu, większemu celowi. Składasz ofiarę Bogu. Ale z drugiej strony, kiedy płoniesz, kiedy Ogień pochłania twoje ciało, nie myślisz o niczym takim. Myślisz tylko o żarze, pozbawionym jakiegokolwiek komfortu lub radości, gdy cię zabija. Nie możesz nawet oddychać, gdy dym wypełnia twoje płuca i nie ma dokąd uciec, ponieważ Ogień jest na tobie. Jest wszędzie.
Czyż to nie brzmi pięknie?
Weź głęboki oddech. To ostatni raz, kiedy będziesz mógł to zrobić bez sakramentu dymu wypełniającego twoje płuca. Jesteś gotowy.
Rozlej naftę. Odpal zapałkę.
Twoja skóra natychmiast staje w płomieniach bólu i czernieje. Olej zapala się. Najpierw płonie dolna część ciała, pokryta żarem. Nogi uginają się i upadasz.
Gdy czujesz, jak porusza się w górę i w dół, przez twój umysł przechodzi tylko jedna myśl. Tylko jedna rzeczywistość. Płoniesz, płoniesz, płoniesz, płoniesz, płoniesz i to straszliwie boli. Nie ma gorszej agonii niż ta, której teraz doświadczasz.
Natychmiast padasz, pozwalając ogniowi ucztować. Złożone ofiary stanowią dobrą podpałkę. Ostatnie wspólne zdjęcie z matką idzie na pierwszy ogień, ta cenna chwila zostaje pożarta w mgnieniu oka. Jak cenna była naprawdę?
Później las, drzewa czernieją i padają jedno po drugim. Dokładają opału w rosnącym wzorcu, który rozciąga się coraz to dalej. To nie przypomina niczego, co kiedykolwiek widziałeś. To przypomina wszystko, o czym kiedykolwiek marzyłeś.
Pożoga pochłania również leśną zwierzynę, której krzyki dołączają do chóru. Przyjmują komunię wraz z tobą, dusząc się gęstym i czarnym dymem. Są tak samo zgubione jak ty.
Po osiągnięciu pewnej temperatury nerwy topią się i ból ustaje. Czucie zanika w obliczu niewyobrażalnego gorąca. Istnieje górna granica agonii, jakiej może doświadczyć twoje ciało. Ale tutaj tak się nie dzieje. Jesteś przytomny w każdej chwili agonalnej błogości, gdy świat się rozpływa. Słyszysz trzask drewna. Możesz je zrozumieć.
Jest ci tak ciepło. Nigdy wcześniej nie zdawałeś sobie sprawy, jak było ci zimno. Jak niemożliwie zimno. Ogień trzyma cię w swoim ciepłym uścisku. Mówi ci prawdy, których myślałeś, że nigdy nie zrozumiesz. Żaden Judaizm, Buddyzm, Socjalizm, Ateizm, Kapitalizm czy Sikhizm nigdy nie byłby w stanie dorównać temu ciepłu. Żaden fałszywy bożek nigdy nie mógł.
Jest to jedyny prawdziwy wyraz kultu. Najstarszego kultu. Kultu, który miał miejsce w najgłębszych jaskiniach i najciemniejszych dołach oświetlanych jedynie przez płomienie Pożogi. Ołtarze Molocha. Oddanie całego siebie Bogu to jedyny sposób na okazanie swej wiary. Płaczesz teraz, ale żar odmawia ci nawet tego pocieszenia, pochłaniając twoje łzy. To straszliwie boli. Trzeci stopień, Kelwiny, skala od 1 do 10, nic nie jest w stanie opisać doznań, którym podlegasz.
Ale w prawdzie wiesz, że na to zasługujesz. Sam sobie to zrobiłeś, czyż nie?
Powinieneś zdać sobie sprawę, że nie ma w tym miłości. To nie jest kochająca i życzliwa boskość. To życzliwa nienawiść, konieczne cierpienie. To apatyczny sadyzm Spustoszenia. Nigdy nie powinieneś był o tym zapominać.
Czy kiedykolwiek słyszałeś o pokucie zastępczej? To kłamstwo. Nie można przekupić Boga. Jego apetyt nie może zostać zaspokojony marnymi drobiazgami. Bóg zadowalał się bykiem, ale teraz chce Izaaka. Zawsze pragnął Izaaka w swoim niepohamowanym głodzie.
A teraz pragnie ciebie. Powitaj go z otwartymi ramionami. Uświadom sobie kim jesteś w obliczu takiego majestatu.
Jesteś nieczystym nędznikiem. Jesteś ropiejącym wrzodem drobnych grzechów, próżnych nadziei i żałosnych pragnień, a jedynym źródłem oczyszczenia jest Ogień. Kauteryzacja jest jedyną drogą. Usunąć chorobę i wypalić infekcję.
Zrobiłeś już wszystko, co mogłeś. Wysłałeś w górę dym i kadzidło. Poczuj jego blask. Tę wspaniałą symfonię oleju i benzyny. Już prawie skończyłeś.
Spustoszenie pochłonęło wszystko. Nie ma już drzew. Nie ma już śpiewu ptaków. Jest tylko słońce, wreszcie blisko ciebie. Wreszcie zrozumiałe. Możesz po raz ostatni próbować krzyczeć, ale dym i trzaski odbierają ci głos, zanim zdążysz go w ogóle z siebie wydusić.
Pożoga całuje cię językami czerwieni i pomarańczy. Kolory są tak piękne i żywe, że chciałbyś zobaczyć je w pełni. Twoje oczy już się roztopiły, spływając po twarzy jak łzy radości. Skóra już dawno zeszła z twoich wypalonych kości, pozostawiając z ciebie tylko zwęglony szkielet, ale to nic. Teraz możesz się uśmiechnąć. Zasłużyłeś na to. Po tak długim czasie w końcu nadszedł ten dzień. Zostałeś zbawiony.