Fundacja SCP

More by these authors:
Henzoid
Lt Flops

DODATKOWE MATERIAŁY

LOG WIDEO

DATA: 20.10.2019

CZAS: 08:16 UTC

PRZEDSŁOWIE: Dr Michaels jest ważny dla Fundacji przez swoje kompetencje w dziedzinach lingwistyki i nieporozumień. Wykorzystanie Personalnego Szacunku Aferalnego Bezpieczeństwa (w skrócie PSAB) jest niezbędne do określenia zagrożenia jego dobra osobistego. Wyznaczony personel przeprowadził PSAB wewnątrz zamkniętej komory przechowawczej, aby określić problemy w zdrowiu psychicznym Dr. Michaelsa.

[POCZĄTEK LOGU]

Przesłuchujący: Okej, więc po prostu powiedz mi jak się nazywasz — jak w protokole — i możemy zaczynać. Pasuje?

Dr Michaels: [Bierze głęboki oddech.] Okej, nazywam się Doktor Jeremy Feldson Michaels.

Przesłuchujący: Świetnie, zatem–

[Przesłuchujący wpatruje się w punkt nad głową Dr. Michaelsa i siada inaczej na swoim krześle.]

Przesłuchujący: Um, wybacz. W każdym razie, zgłosiłeś się wczoraj do Psychiatry Ośrodka. To miało być w swego rodzaju twoja wizyta kontrolna. Możesz mi opowiedzieć o tym, jak poszło?

Michaels: Tak, cóż, ostatnimi czasy byłem trochę przybity. Wiesz jak to jest — wszyscy się z tym borykamy, kiedy pracujemy daleko od naszych rodzin, co nie?

Przesłuchujący: Hmm, mógłbyś być bardziej dokładny? Jak się to "przybicie" objawiało?

Michaels: Mam stale utrzymujące się przeczucie, którego nie mogę się pozbyć z głowy. Jakby coś nie chciało mnie puścić. Oczywiście mówię metaforycznie.

Przesłuchujący: Czy mógłbyś mi powiedzieć, kiedy to uczucie się pojawiło?

Michaels: Powiedziałbym, że po tym, jak straciliśmy D-4428-3. Jakby w ciągu sekundy.

Przesłuchujący: [Zapisuje w notatniku.] Racja, okej, więc miałeś traumatyczne przeżycie.

Michaels: Coś w tym stylu.

Przesłuchujący: Ten konkretny członek Klasy D był częścią twojego osobistego zespołu badawczego, mam rację?

Michaels: Tak.

Przesłuchujący: Ktoś jeszcze w nim był?

Michaels: Cóż, w żadnej szczególnej kolejności, to byli Agent Rosewood, D-4428-1,
D-4428-2, Inżynier Przechowawczy Howard Winters, i Badaczka Gabi Kalpana.

Przesłuchujący: Rozumiem. Więc Jeremy, czy powiedziałbyś, że te uczucia są nawracające?

Michaels: Nie. Cóż, pojawiają się i znikają. Czasami wprowadzają mnie w głębszy dołek, niż mogę się spodziewać.

Przesłuchujący: W porządku. Twoje dokumenty twierdzą, że twoja rodzina nie ma odnotowanych traumatycznych doznań — ah, poza twoim bratem. Masz brata, Jeremy?

Michaels: Zgadza się, mam brata.

Przesłuchujący: Doktor określił go jako "czynnik stresujący". Mógłbyś to wyjaśnić? Co się z nim stało?

Michaels: Cóż, nie mógłbym ci powiedzieć, gdzie dokładnie jest teraz. To nie tak, że ja nie wiem. Po prostu nie chciałbym o nim mówić.

Przesłuchujący: Popraw mnie, jeżeli jestem błędzie… Twój brat był przyczyną całej tej wrogości wobec ciebie.

Michaels: Był dupkiem, zgadza się, ale w jego przypadku było to bardziej zdradliwe. Moi rodzice przygarnęli go, kiedy był jeszcze dzieckiem. Był moim przybranym bratem i dobrze się dogadywaliśmy. Jednak kiedy dorastaliśmy, coś w nim pękło. Po tym wszystko, co robił, było obciążeniem dla naszej rodziny.

Przesłuchujący: I od tamtego czasu był wrogi?

Michaels: Nie był konfrontacyjny — zupełnie inaczej — jakby był bezwładnym ciężarem dla nas wszystkich, szczególnie dla mnie. Mimo wszystko dorastaliśmy razem i był najbardziej przywiązany do mnie. Aczkolwiek, kiedy wyjechałem na studia, on– Cóż, nie pozwolił mi odejść.

Przesłuchujący: Notatki doktora twierdzą, że nazwałeś go e– Co to było? Nazwałeś go "pasożytem".

Michaels: [Napina się na chwilę, po czym wzdycha i uspokaja się.] Chciałem po prostu żyć na swoim, nic więcej. Jednak kiedy się przeprowadziłem, kilka tygodniu po jego ostatnim spotkaniu, on tam już był. Byłem tysiące kilometrów od niego, a on tam jakoś był. Robił to także innym. Ja– Nie byliśmy pierwsi.

Przesłuchujący: Jasne. [Przerzuca kartki w swoim notatniku.] To teraz Jeremy, jaki jest twój ulubiony kolor?

Michaels: Fio– Nie, czekaj, może pominiemy to pytanie?

Przesłuchujący: Jesteś– Eh, jesteś pewien?

Michaels: Przejdź do następnego pytania. Proszę.

Przesłuchujący: [Przerywa i przykłada rękę do swojego ucha, zakrytego przed urządzeniem nagrywającym.] Właściwie, Dr. Michaels, byłeś tutaj po zapasowe ścieki, czyż nie?

[Dr Michaels przytakuje.]

Przesłuchujący: Niedawno dostałem w zasadzie zgłoszenie, że znaleźli tego źródło. Ktoś z personelu ochronnego — znalazł dużą, pękniętą rurę w jednym z opuszczonych podpoziomów piwnicy. Tam na dole była dosłownie powódź. Aczkolwiek nikt nie jest pewny przyczyny.

Michaels: Teraz?

Przesłuchujący: Nie, coś ponad tydzień temu. Wysłali tam formację operacyjną i stracili jednego w błocie, a kiedy wrócił ich poszukać, wyglądali jakby byli unieruchomieni. Wszystko było w porządku z nimi, ale poruszali się zbyt wolno.

Michaels: Okej.

Przesłuchujący: [Robi ostry wdech i pochyla się do przodu na swoim krześle.] Formacja mówiła, że czuli to samo zamglenie, co ty.

Michaels: Naprawdę? Heh, cóż za zbieg okoliczności.

Przesłuchujący: Zgadzam się.

[KONIEC LOGU]

NOTATKA BADACZA

Starałem się wyrazić najjaśniej ,jak tylko mogłem w tym dokumencie. Wszystko ze mną w porządku, aczkolwiek nie wiem, ile mogę jeszcze to znieść. Proszę, jeżeli to czytasz i rozumiesz, że nic mi nie jest: Tak długo już być nie może. Któregoś dnia ktoś może zwiać albo to mogę być nawet ja i… Nie zrobię tego sobie, ani mojej rodzinie, ani moim współpracownikom. Departament Nieporozumień robi świetną robotę, a to już cud, że udało im się mnie z tego wyciągnąć, jednak tylko tyle mogę z tego wytrzymać.

Ostatecznie? Wszystko u mnie w porządku, rozumiecie? Proszę, proszę, zrozumcie i znajdźcie sposób, żeby to rozgryźć.