SCP-323 w tymczasowej komorze testowej.
Identyfikator podmiotu: SCP-323
Klasa podmiotu: Euclid
Specjalne Czynności Przechowawcze: SCP-323 ma być przechowywany w betonowej celi przechowawczej o wymiarach 17 m x 17 m x 17 m w Ośrodku 91. Obiekt ma być utrzymywany pośrodku celi w pojemniku o pojemności 1 m3 wykonanym z przezroczystego pancerza grubego na 8,8 cm pokrytego laminatem jednokierunkowym, który ma być wyposażony w jeden (1) elektronicznie zamykany port dostępu. Pojemnik ten ma być również wewnętrznie oświetlony, a otaczająca go cela ma być ciemniejsza, aby umożliwić działanie laminatowi jednokierunkowemu. Cela ma być zawsze zdalnie obserwowana, a wszelkie oznaki aktywności mają być zgłaszane.
Żadnemu personelowi nie wolno wchodzić do celi przechowawczej SCP-323, z wyjątkiem konieczności sprawdzenia integralności zabezpieczeń SCP-323. Zabezpieczenia mają być sprawdzane co dwa tygodnie, a wszelkie oznaki uszkodzenia muszą zostać natychmiastowo naprawione. Wszelkiemu personelowi wchodzącemu do przechowalni SCP-323 ma towarzyszyć uzbrojony ochroniarz. Członkowie personelu nie mogą przebywać w przechowalni dłużej niż czterdzieści pięć (45) minut, a wszelka komunikacja przy obiekcie ma być pisana lub mówiona w języku innym niż angielski i francuski.
W wypadku przełamania zabezpieczeń SCP-323 i stworzenia instancji SCP-323-1, personel musi ewakuować się z Ośrodka 91, a ośrodek ma zostać zamknięty. Oddziały zdalne mają zostać wysłane w celu zniszczenia ciała SCP-323-1, a następnie uzbrojony personel może zostać wysłany w celu ponownego zabezpieczenia SCP-323.
Opis: SCP-323 to czaszka niezidentyfikowanego ssaka z rodziny jeleniowatych mierząca 55 cm długości, 27 cm szerokości i 31 cm wysokości, posiadająca parę poroża mierzącego 35 cm wysokości i 46 cm od końca do końca, wyrastającego z lewego i prawego boku obiektu. SCP-323 wykazuje oznaki uszkodzenia wynikającego z wystawienia na zewnątrz, wżery, blizny, oznaki starzenia, wybielanie w górnych częściach obiektu oraz brak żuchwy. Mniej więcej w środku tylnej części czaszki znajduje się owalny otwór mierzący 25 cm wysokości i 23 cm szerokości, dający dostęp do wewnętrznej przestrzeni głębokiej na 16 cm. Otwór wykazuje ślady użycia narzędzi, wskazując na to, że został on wydrążony za pomocą narzędzi, prawdopodobnie kamiennych.
SCP-323 wykazuje zdolność reakcji na bodźce słuchowe, dotykowe i wzrokowe. Testy pokazały, że obiekt posiada pole widzenia podobne do innych jeleniowatych oraz reagował na bodźce wzrokowe z odległości 50 m. Branie na cel konkretnych członków personelu, rozmaite próby przełamania zabezpieczeń oraz brutalne reakcje wobec osób mówiących po francusku, oraz po angielsku sugeruje pewien poziom rozumności; jest to jednak niepotwierdzone.
SCP-323 jest w stanie przemieszczać się w ograniczonym zakresie, za pomocą małych ruchów i wibracji. W większości przypadków obiekt przemieszcza się tylko w wypadku otrzymania różnych bodźców, na przykład odsunięcie się po dotknięciu lub obracanie się, kiedy personel jest obecny wewnątrz komory przechowawczej obiektu. SCP-323 pokazał zdolność do wykonywania większych ruchów jak na przykład rzucania się na członków personelu i wielokrotne próby siłowego przedostania się przez zabezpieczenia.
SCP-323 wywiera swój wpływ w promieniu około 15 m od siebie. Osoby w tym promieniu zaczną doświadczać kanibalistycznych myśli oraz pragnień, brutalnych wybuchów oraz ograniczonych zdolności oceniany sytuacji po około jednej (1) godzinie ciągłego wystawienia. Około 74% ludzi, którzy osiągnęli ten punkt, próbują umieścić głowę w otworze z tyłu SCP-323 tak, aby usta pozostały odkryte. Jeżeli osoba nie jest w stanie włożyć głowy przez otwór, spróbuje zmiażdżyć ją o pobliskie twarde powierzchnie, dopóki nie zacznie ona pasować, człowiek straci przytomność lub zginie. Kiedy głowa podmiotu znajdzie się wewnątrz SCP-323, jest on sklasyfikowany jako SCP-323-1.
W ciągu dziesięciu (10) minut od założenia SCP-323, SCP-323-1 przejdzie drastyczne zmiany fizyczne. SCP-323-1 doświadczy szybkiej utraty tkanki tłuszczowej, owłosienia oraz pigmentacji, a następnie pękania paliczków dalszych, anomalny wzrost zębów oraz czernienie kończyn podobne do efektów odmrożenia. Dodatkowo SCP-323-1 zdaje się mieć większą siłę i odporność na ból niż przeciętny człowiek, jednak jest on tak samo podatny na obrażenia fizyczne, jak przed połączeniem z SCP-323.
Metabolizm SCP-323-1 drastycznie przyspieszy, wymagając ciągłego przyjmowania kalorii, w przeciwnym wypadku zagłodzenie nastąpi w ciągu od piętnastu (15) do trzydziestu (30) minut. Aby podtrzymać swój przyspieszony metabolizm, SCP-323-1 aż do swojej śmierci aktywnie szuka innych osób do zjedzenia. W wypadku braku możliwości znalezienia odpowiedniego wyżywienia SCP-323-1 będzie usiłował za wszelką cenę pozostać przy życiu, na przykład poprzez ograniczenie ruchu, racjonowanie dostępnego pożywienia oraz autokanibalizm. Podmiot żywi się wyłącznie ludźmi; uważa się, że jest on w stanie utrzymywać się z innych źródeł, jednak wybiera, aby tego nie robić, pomimo dostępności. Podczas ścigania ludzi, SCP-323-1 okazjonalnie mówił w językach Severn Ojibwe, Potawatomi i Kri, a także w ojczystym języku instancji. Nie jest znane, czy znajomość tych języków jest wynikiem anomalnego wpływu SCP-323, czy pochodzi ona bezpośrednio od obiektu.
Poniższy log audio został spisany z monitoringu odzyskanego podczas przełamania zabezpieczeń SCP-323 dnia 09.11.2006, które poskutkowało śmiercią dwunastu członków personelu, zanim obiekt został ponownie zabezpieczony. Nie mogło zostać odzyskane żadne nagranie wideo.
SCP-323-1: Głodny. Tak… głodny.
Słyszany jest dźwięk ciągnięcia, a głos SCP-323-1 staje się głośniejszy.
SCP-323-1: Muszę… jeść. Tak bardzo głodny. Zawsze… zawsze głodny.
Słyszane jest kilka uderzeń, a następnie mokre pęknięcie.
SCP-323-1: Muszę… nie jeść. Muszę jeść. Tak głodny. Tak… samotny.
Można usłyszeć coś, co przypuszczalnie jest jedzącym SCP-323-1, czemu towarzyszy coś, co przypomina dyszenie.
SCP-323-1: Samotny. Głodny. Powinienem… jeść. Muszę. Muszę… zjeść ich wszystkich. Muszę jeść… aby poznać… ciepło.
SCP-323-1 wydaje głośny odgłos, po którym następuje mokre uderzenie.
SCP-323-1: Tak zimno! Muszę jeść!
SCP-323 został znaleziony dnia 12.09.1997 w rezerwacie Bittern Lake, będącym częścią Lac La Ronge First Nation w Saskatchewan w Kanadzie. ██████ █████, mała, niezarejestrowana społeczność, utrzymywała aktywną instancję SCP-323-1 przy życiu poprzez rutynowe zabijanie członków i zostawianie ich w ramach "zaspokojenia". Śledztwo wykazało, że zamieszanych było ██ osób, które przesłuchano i podano środki amnezyjne, a następnie jako przykrywka rozpowszechniona została historia o niezidentyfikowanym seryjnym zabójcy. SCP-323-1, podejrzewany wtedy o bycie anomalią, zmarł z głodu podczas transportu do Ośrodka 91.
Ilość zgonów nie jest zgodna z czasem życia instancji SCP-323-1. Podejrzewa się, że SCP-323 kontrolował kilka różnych instancji SCP-323-1 przed zabezpieczeniem, jednak nie odkryto żadnych niezbitych dowodów potwierdzających długowieczność SCP-323-1.
Przesłuchanie SCP-323-A: James Namagoose, zamieszany w morderstwa i utrzymywanie przy życiu instancji SCP-323-1 przed zabezpieczeniem został przesłuchany na temat SCP-323-1. Podczas przesłuchania oraz po jego zakończeniu Namagoose zachowywał niezwykły spokój.
Po przesłuchaniu i zabezpieczeniu SCP-323, Namagoose'owi podano środki amnezyjne, a następnie zwrócono do swojej społeczności.
Dr ███████: Proszę podać swoje imię i nazwisko.
Namagoose: James Namagoose.
Dr ███████: Proszę o opisanie pańskiego powiązania z morderstwami.
Namagoose: Pomogłem w transporcie ciał, aby wendigo mógł je zjeść.
Dr ███████: Co pan wie o obiekcie?
Namagoose: Istnieje opowieść o mężczyznach z plemienia Kri, którzy w czasach, gdy walki były powszechne, próbowali kontrolować wendigo, aby dać swojemu ludowi przewagę. To była tylko opowieść. Starsi wiedzieli więcej, ale my byliśmy bezpieczni, więc nie dopytywaliśmy.
Dr ███████: Kiedy po raz pierwszy natknął się pan na obiekt?
Namagoose: Pewnej nocy usłyszałem krzyki w całej wiosce. Zniekształcony człowiek wyszedł z lasu, zabił naszych przyjaciół na naszych oczach. Czasami więcej się w ciebie wpatrywał, niż próbował zabić, nawet próbował z tobą rozmawiać. Wyszeptał do mnie, "pe misto", "chodź ze mną i jedz". Zmroził mi tym krew w żyłach.
Dr ███████: A później?
Namagoose: Później poczułem się, jakbym rozumiał tego wendigo, i że mogliśmy odejść razem z nim. Kiedy kazano mi zabijać, pomyślałem o tym i mnie to uspokoiło. Nie uciekałem.
Namagoose zamyka oczy i powoli wydycha powietrze. Po minucie ponownie zaczyna mówić.
Namagoose: Czasem na mnie patrzył. Słyszałem go w głowie, czułem, jak obserwował mnie przez moje własne oczy. To pomogło mi oglądać śmierć tych ludzi i miałem nadzieję, że oszczędzi moją rodzinę.
Dr ███████: Dziękuję, panie Namagoose.
Ostatnia notatka: Żadne efekty podobne do tych, które opisał pan Namagoose, nie zostały zgłoszone przez członków personelu wchodzących w interakcję z SCP-323 lub SCP-323-1. Dalsze badanie ich nie jest planowane, jednak personelowi zaleca się zgłaszać jakiekolwiek nietypowe myśli lub odczucia podczas pracy z którymś z podmiotów.