Identyfikator podmiotu: SCP-2256
Klasa podmiotu: Euclid
Specjalne Czynności Przechowawcze: Informacje o SCP-2256 podlegają powolnemu efektowi rozkładu antymemetycznego. Rozkład zachodzi w różnym tempie, w zależności od poziomu szczegółowości/dokładności informacji oraz fizycznej złożoności nośnika. Dogłębne prace naukowe, fotografie oraz informacje przechowywane w formie elektronicznej rozkładają się szybko; ogólne opisy, szkice ołówkiem oraz papier rozkładają się zaś powoli.
W związku z tym ten wpis w bazie elektronicznej powinien opisywać SCP-2256 jedynie w sposób ogólny. Szczegółowe informacje o wyglądzie, domniemanym pochodzeniu ewolucyjnym, biologii, diecie, zachowaniu, dźwiękach, cyklu życiowym, inteligencji, niszy ekologicznej i znaczeniu kulturowym SCP-2256 mają być przechowywane materialnie w Ośrodku 19, w skarbcu 1-053. Tempo rozkładu obu źródeł informacji ma być szczegółowo monitorowane, ale obecnie nie jest znany sposób na zatrzymanie czy odwrócenie tych zmian.
Choć te efekty antymemetyczne wciąż istnieją i wymagają klasyfikacji Euclid, SCP-2256 jest wymarłe i nie wymaga Specjalnych Czynności Przechowawczych.
Opis: SCP-2256 (Cryptomorpha gigantes) to gatunek gigafauny, dawniej endemiczny dla okolic wysp Polinezji na południowym Oceanie Spokojnym. SCP-2256 był jednym z niewielu znanych gatunków, o którym wiadomo, że wykształcił prosty kamuflaż percepcyjno-"antymemetyczny", co czyniło go niemal niemożliwym do odebrania i zapamiętania przez inne gatunki. To przystosowanie przypuszczalnie miało na celu uniknięcie drapieżników.
SCP-2256 był największym gatunkiem żyjącym na ziemi. Przypominał chudą, wydłużoną pionowo żyrafę bądź brachiozaura, a dorosłe osobniki dorastały do ponad 1000 metrów wysokości. Ważył nie więcej niż 4 tony, a większość jego masy była "zakamuflowana" przez podobną adaptację. Dzięki szerokim, przypominającym talerze stopom, był w stanie chodzić bezpośrednio po powierzchni oceanu, nie tonąc.
SCP-2256 poruszał się po oceanie samotnie bądź w ███████ liczących od 2 do nawet 2000 osobników. Niechętnie zbliżał się do stałego lądu, zwłaszcza zamieszkanych wysp, zwykle pozostając ponad 30 kilometrów od brzegu. Ze względu na swój wzrost był z tej odległości widoczny na horyzoncie.
Przejęcie: Rdzenni mieszkańcy Polinezji z wyspy Maikiti używali substancji zwanej teùkoka w celach rekreacyjnych i religijnych. Jest ona nie tylko delikatnym środkiem psychodelicznym, ale ma też właściwości mnestyczne, niwelujące antymemetyczne efekty i czyniące istoty zakamuflowane w ten sposób łatwiejszymi do zauważenia i zapamiętania. Z tego względu Maikitiańczycy przez wieki byli jedynymi ludźmi zdolnymi zobaczyć SCP-2256. W mitologii Maikiti SCP-2256 były wędrującymi duchami, które bogowie przeznaczyli do utrzymywania horyzontu, aby niebo i woda nigdy się nie zmieszały. Były uznawane za dobroduszne i przyjazne, ale mało inteligentne i często niewywiązujące się z zadania, co doprowadzało do sztormów i tajfunów. Nazywano je polo'ongakau — "powoli chodzącymi".
W 1991 roku wewnętrzne badanie biochemiczne umożliwiło odkrycie, że teùkoka ma silne chemiczne podobieństwo do środków mnestycznych klasy W, używanych przez Fundację. Antropolog z Fundacji został przydzielony do ████████ legendy z Maikiti i jako pierwszy obcy przybysz zaobserwował ███-2256. ███████ obserwacyjne zostało wkrótce ██████████████ na wyspie, w celu zbadania istot. Rutynowe analizy przechowawcze udowodniły, że SCP-2256 było Bezpieczne i nie wymagało Specjalnych Czynności Przechowawczych, ani nawet konkretnych ████████████ tajności.
Historia: SCP-████ szybko okazało się niemożliwe do uchwycenia na fotografii. Negatywy fotograficzne przedstawiające osobniki tego gatunku blakły i stawały się przezroczyste w █████████ kilku minut. Porównywalne █████ rozkładu dotykało również: nagrań video, kaset magnetofonowych, taśmy celulidowej, skanów cyfrowych i elektronicznych ███. Ekipa obserwacyjna wkrótce oddała większość sprzętu do magazynu i zaczęła korzystać z ołówków i ███████. Uważano █████, że takie zapisy będą trwałe.
Populacja SCP-2256 zmniejszyła się nieco w 1992 i 1993 roku, a następnie drastycznie spadała od 1994. Zaobserwowano kilka powodów: choroby, bezpłodność oraz ██████████ liczbę martwych urodzeń.
W 2002 roku stworzono generator polowy, który był w stanie przeniknąć i zneutralizować ███████████ antymemetyczne, co pozwalało na konwencjonalną fotografię. Pierwsze i jedyne zbliżenie fotograficzne jednej z istot doprowadziło do jej natychmiastowej śmierci. Stwierdzono, że bezpośrednia obserwacja SCP-2256 jest dla ████ szkodliwa. To przystosowanie miało prawdopodobnie na celu wykrycie drapieżników, przed którymi chronił antymemetyczny kamuflaż SCP-2256. Użycia generatora ████████ natychmiast zaprzestano.
Podejrzewano później, że ciągła pasywna obserwacja gatunku przez Fundację była wystarczająca do wywołania szkodliwych efektów na SCP-2256, oraz że to ███ doprowadzała gatunek ██ wymarcia. Prawdziwość tej hipotezy ████ przedmiotem zażartych dyskusji, tak samo jak pytanie o to ███ ją sprawdzić i co ██████ zrobić, jeżeli okaże się prawdziwa. █████████████ kilka skrajnych rozwiązań, w tym █████████ wybicie ███-████ w celu zachowania danych oraz całkowite usunięcie danych w celu ocalenia ███-2256. ███ ██████ jednoznacznej decyzji.
W 2003 roku obserwacje SCP-2256 zostały znacząco zredukowane, a Fundacja ███████ zbierać ████ dane zaczęła tylko analizować dane ███ zebrane. Pomimo to populacja SCP-2256 nie przestała ██████. Ostatni osobnik zdechł w pobliżu Tokelau ████ 30 października 2006 roku.
█ 2010 roku odkryto, ██ █████ antymemetycznego kamuflażu, opisywanego jako "rozkład" bądź "zepsucie" rozprzestrzenił się na papierowe zapisy o ███-████. W roku ████ ponad 60% ████ dokumentów było już ███████████, nawet ███ wpływem dużej dawki środków mnestycznych. Efekt ██████ nawet ████ raportu SCP, pomimo █████ ochrony i kopii zapasowych █ systemie.
Jako, że ███-████ jest wymarłe, ███ da się zebrać na ████ temat nowych informacji. ██████████ się, że całkowity rozpad ██████ ████████ trzy a osiem lat.