Αντικείμενο: SCP-2256
Κλάση Αντικειμένου: Euclid
Ειδικές διαδικασίες περιορισμού: Τα δεδομένα επί του SCP-2256 υπόκεινται σε ένα φαινόμενο σταδιακής αντιμιμητικής διάβρωσης. Η διάβρωση συμβαίνει με διαφορετικούς ρυθμούς ανάλογα με τη λεπτομέρεια/ακρίβεια της πληροφορίας και τη φυσική περιπλοκότητα του μέσου αποθήκευσης. Αναλυτικά ακαδημαϊκά έγγραφα, φωτογραφίες και ηλεκτρονικώς αποθηκευμένες πληροφορίες αποσυντίθενται ταχύτατα· γενικές περιγραφές, σκίτσα με μολύβι και χαρτούρα αποσυντίθενται αργά.
Συνεπώς, αυτή η καταχώρηση στην ηλεκτρονική βάση δεδομένων πρέπει να περιγράφει το SCP-2256 με γενικούς όρους. Λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με την εμφάνιση, τη θεωρούμενη γενεαλογική προέλευση, τη βιολογία, τη διατροφή, τη συμπεριφορά, το ηχητικό ρεπερτόριο, τον κύκλο ζωής, την ευφυΐα, τον οικολογικό ρόλο και την πολιτισμική σημασία του SCP-2256 πρέπει να αποθηκεύονται φωτοτυπημένα στην Βάση-19, θυρίδα 1-053. Ο ρυθμός διάβρωσης και των δύο πηγών δεδομένων πρέπει να παρακολουθείται προσεκτικά, αν κι επί του παρόντος δεν είναι γνωστή καμία τεχνική για παύση ή αναστροφή αυτής της διάβρωσης.
Αν και τα αντιμιμητικά φαινόμενα επιμένουν, αιτιολογώντας την Euclid κατάταξη, το ίδιο το SCP-2256 έχει εκλείψει και δεν απαιτεί ειδικές διαδικασίες περιορισμού.
Περιγραφή: Το SCP-2256 (Cryptomorpha gigantes ή Γίγαντες οι Κρυπτόμορφοι) είναι ένα είδος γιγαπανίδας που ήταν ενδημικό του Νότιου Ειρηνικού Ωκεανού, στα νησιά της Πολυνησίας. Το SCP-2256 ήταν ένα από τα πολύ λίγα καταγεγραμμένα είδη που είναι γνωστό ότι έχουν αναπτύξει στοιχειώδες αντιληπτικό/"αντιμιμητικό" καμουφλάζ καθιστώντας σχεδόν αδύνατο για άλλα νοήμονα όντα να τα αντιληφθούν ή να τα θυμούνται. Η προσαρμογή αυτή θεωρείται ότι ανέκυψε για τη διαφυγή από θηρευτές.
Το SCP-2256 ήταν το μεγαλύτερο είδος που έζησε ποτέ στη Γη. Προσομοιάζοντας ψιλόλιγνες, καθέτως επιμηκυμένες καμηλοπαρδάλεις ή βραχιόσαυρους, τα ενήλικα άτομα μπορούσαν να ξεπεράσουν τα 1.000 μέτρα σε ύψος. Ζύγιζαν μέχρι 4 τόννους, με την πλειονότητα της μάζας τους "καμουφλαρισμένης" υπό μία πολύ παρόμοια προσαρμογή. Με τα πλατιά πέλματά τους σε σχήμα πιάτου μπορούσαν να περπατάνε στην επιφάνεια του ωκεανού χωρίς να βυθίζονται.
Το SCP-2256 περιπλανιόταν στους ωκεανούς μόνο του ή σε ██████ των 2 έως 2.000 ατόμων. Ήταν απρόθυμα να πλησίασουν τη στεριά, ειδικά τα κατοικημένα νησιά, συνήθως μένοντας 30 και πλέον χιλιόμετρα μακριά από τις ακτές. Λόγω του ύψους τους, σε αυτή την απόσταση ήταν ορατά στον ορίζοντα.
** Κτήση:** Οι Πολυνήσιοι ιθαγενείς στο νησί Μαϊκίτι χρησιμοποιούσαν μια ουσία που λέγεται teùkoka για ψυχαγωγικούς και θρησκευτικούς σκοπούς. Επιπλέον της ιδιότητάς του ως μέτριο ψυχεδελικό, αυτό το ναρκωτικό έχει και μνημονικές ιδιότητες καταπολεμώντας αντιμιμητικά φαινόμενα και καθιστώντας τις οντότητες υπό τέτοιο καμουφλάζ ευκολότερες προς αντίληψη και απομνημόνευση. Έτσι, οι Μαϊκιτιανοί ήταν για εκατοντάδες χρόνια οι μόνοι άνθρωποι που μπορούσαν να δουν το SCP-2256. Στη Μαϊκιτιανή μυθολογία, τα SCP-2256 ήταν περιπλανώμενα πνεύματα, επιφορτισμένα από τους θεούς να διατηρούν τον ορίζοντα, ώστε να είναι σίγουρο ότι ο ουρανός και το νερό να μην αναμειχθούν ποτέ . Χαρακτηρίζονταν καλόβουλα και φιλικά, αλλά ανόητα και πολλές φορές αναποτελεσματικά στα καθήκοντά τους, κάτι που καταλήγει σε καταιγίδες και τυφώνες. Αποκαλούνταν polo'ongakau, "οι τα μάλα αργοβαδίζοντες".
Το 1991 μια εσωτερική βιοχημική έρευνα αποκάλυψε ότι η teùkoka έφερε μια ισχυρή χημική ομοιότητα με το μνηστικό κλάσης W του ίδιου του Ιδρύματος. Η █████████████ του Μαϊκιτιανού θρύλου ανατέθηκε σε έναν ανθρωπολόγο του Ιδρύματος, ο οποίος ήταν και ο πρώτος ξένος που παρατήρησε το ███-2256. Μία █████ παρατήρησης ██████████ γρήγορα στο νησί για τη μελέτη των πλασμάτων. Ανάλυση περιορισμού ρουτίνας ανακάλυψε ότι το SCP-2256 ήταν Ασφαλές δεν χρειαζόταν ειδικές διαδικασίες περιορισμού, ή έστω κάποιο ιδιαίτερο █████ μυστικότητας.
Ιστορία: Το SCP-████ αποδείχτηκε κατευθείαν αδύνατο να αποτυπωθεί φωτογραφικά. Τα αρνητικά στιγμιότυπα του είδους διαφανοποιήθηκαν σε ████████ λίγων λεπτών. Παρόμοια ██████ διάβρωσης επηρέασε βιντεοταινίες, κασέτες, φιλμ κυτταρίνης, ψηφιακές και ηλεκτρονικές σαρώσεις, ██████. Η ομάδα παρατήρησης σύντομα επέστρεψε τον περισσότερο από τον εξοπλισμό τους στην αποθήκη και συνέχισαν χρησιμοποιώντας μολύβι και χαρτί. Εκείνο τον καιρό, █████████ ότι τέτοιες καταγραφές θα ήταν αρκούντως μόνιμες.
Ο πληθυσμός του SCP-2256 μειώθηκε ελαφρώς το 1992 και 1993, πέφτοντας απότομα από το 1994. Παρατηρήθηκε ένας συνδυασμός συμβάλλοντων παραγόντων: ασθένειες, στειρότητα κι έναν ██████████ βαθμό θνησιγένειας.
Το 2002 αναπτύχθηκε μια γεννήτρια πεδίου ικανού να διεισδύσει και να αδρανοποιήσει τις αντιμιμητικές █████████ του SCP-2256, επιτρέποντας τη συμβατική φωτογράφηση. Η πρώτη και μόνη κοντινή φωτογράφιση ενός από αυτά τα πλάσματα το σκότωσε αμέσως. Συμπεράνθηκε ότι η άμεση παρατήρηση των SCP-2256 ████ είναι επιβλαβής. Αυτή η προσαρμογή θεωρείται ότι αναπτύχθηκε ως μέθοδος εντοπισμού θηρευτών, ακριβώς όπως το αντιμιμητικό καμουφλάζ των SCP-2256 τα προστατεύει από τους ίδιους θηρευτές. Η χρήση οποιασδήποτε ██████████ ██████ περιορίστηκε αμέσως.
Υποτέθηκε επομένως ότι η παρούσα παθητική παρατήρηση του είδους από μέρους του Ιδρύματος ήταν αρκετά έντονη ώστε να έχει επιβλαβείς επιδράσεις στο SCP-2256, κι ότι ████ ήταν που οδηγούσε το είδος ████ εξαφάνιση. Οι απόψεις διίσταντο ███ ███ εγκυρότητας, επί του ████ διεξοδικά θα πρέπει να διερευνηθεί, κι επί του τι ██████ να πραχθεί σε περίπτωση που αυτή αποδεικνυόταν αληθής. Διάφορες ακραίες προτάσεις ██████████, μεταξύ άλλων να εξαλειφθεί █████████ ο πληθυσμός του ███-████ για να διατηρηθούν τα δεδομένα, και να καταστραφούν εντελώς τα δεδομένα για να διασωθούν τα ███-2256. ███ █████████ ██ κανένα βέβαιο συμπέρασμα.
Το 2003 η παρατήρηση του SCP-2256 επαναυξήθηκε σημαντικά, και το Ίδρυμα ██████ την εστίασή του από τη συλλογή ████ δεδομένων στην ανάλυση των ██████████ δεδομένων. Ωστόσο, ο πληθυσμός του SCP-2256 συνέχισε να █████████. Το τελευταίο άτομο πέθανε κοντά στο Τοκελάου, ████ 30 Οκτωβρίου του 2006.
██ 2010 ανακαλύφθηκε ███ οι ██████████ του αντιμιμητικού καμουφλάζ, χαρακτηριζόμενες κι ως "αποσύνθεση" ή "διάβρωση", άρχισαν να εξαπλώνονται μεταξύ των έγγραφων καταγραφών επί του ███-████. Επί του ████████, πάνω ███ 60% █████ των κειμένων είναι ██ ████████████, ακόμα και με ███ ισχυρή δόση μνηστικού. Το φαινόμενο █████████ ακόμα και ████ την ίδια την SCP καταχώρηση, πάρα το ████ ███ ██ σύστημα της προστασίας και περιττότητας σε δεδομένα.
Καθώς το ███-████ █████ εξαφανισμένο, ██████ νέο δεδομένο ███ αυτού δεν μπορεί να παραχθεί. ████████████ ότι η πλήρης μόλυνση ██ █████████ ████ ██ τρία με οχτώ χρόνια.